Ολόκληρη η ομιλία και γραπτώς παρακάτω:
ΟΜΙΛΙΑ ΔΑΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ, ΚΑΛΑΜΑΤΑ 19-20/21
ΘΕΜΑ: “ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ν. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ν. 4808/21”
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Από την πρώτη στιγμή που κατατέθηκε ο ν. Χατζηδάκη είχαμε πει πώς πρόκειται για μια αντιδραστική τομή στην εξέλιξη του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι ο ν. Χατζηδάκη ενσωματώνει όλο το προηγούμενο αντεργατικό πλαίσιο όλων των κυβερνήσεων, δηλαδή κρατάει όλες τις αντεργατικές διατάξεις του ν. 1264/82, του ν. Αχτσιόγλου και κλιμακώνει με την αντεργατική διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το περαιτέρω χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Ο ν. Χατζηδάκη επιδιώκει να δημιουργήσει στην κυριολεξία άλλο τοπίο, άλλη εποχή στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα: Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτή την περίοδο για να φέρει το ν. Χατζηδάκη;
Μια περίοδο που βαθαίνει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται το ένα πίσω από το άλλο, τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται παραπέρα και την ίδια στιγμή, η αμφισβήτηση, η λαϊκή οργή και αγανάκτηση μεγαλώνουν.
Μια περίοδο όπου ζούμε μια πρωτοφανή έκρηξη της ακρίβειας, με νέα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και του μέσου μισθού και την ίδια στιγμή, μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων απομυζούν τρελά κέρδη.
Είναι πολύ απλό!
Όλα αυτά τα αντεργατικά μέτρα που τσακίζουν ζωές και δικαιώματα δε θα μπορούσαν να περάσουν χωρίς τον περιορισμό της οργανωμένης λαϊκής πάλης και το παραπέρα χτύπημα της δράσης των συνδικάτων. Φοβούνται μήπως η δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, μετατραπεί σε συνειδητή, οργανωμένη λαϊκή πάλη και αντεπίθεση. Με το φόβο μας κοιμούνται τα βράδια!
Φοβούνται μήπως αρχίσει και κερδίζει ανεξέλεγκτα έδαφος το σύνθημα που λέει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Φοβούνται μην τυχόν και πάρει ο λαός τις τύχες του στα χέρια του και παίρνουν τα μέτρα τους προληπτικά.
Και μόνο το γεγονός ότι φέρνουν έναν τέτοιο νόμο επιβεβαιώνει το φόβο τους. Και μόνο το γεγονός ότι φέρνουν έναν τέτοιο νόμο δείχνει την τεράστια δύναμη που έχει η ενωμένη εργατική – λαϊκή πάλη. Δύναμη που σε εμάς μένει να την συνειδητοποιήσουμε σε βάθος. Αλήθεια, αφού τα συνδικάτα έχουν απαξιωθεί, έχασαν την αίγλη τους, οι απεργίες έφαγαν τα ψωμιά τους, γιατί φέρνουν νέους αντεργατικούς και απεργοκτόνους νόμους; Απλώς φοβούνται!
Έχει και μια άλλη πλευρά, όμως, το θέμα: Ο ν. Χατζηδάκη είναι προαπαιτούμενο για την ένταξη της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε., δηλαδή του νέου σούπερ μνημονίου που φέρνουν. Είναι σημειολογικό ότι ο ν. Χατζηδάκη ψηφίστηκε μια μέρα πριν επικυρωθεί η ένταξη της Ελλάδας στο Ταμείο. “Θα ψηφίσετε πρώτα το τερατούργημα και μετά…”. Όρος για τα 340 δις που θα δοθούν για τις ανάγκες του κεφαλαίου είναι όλη η Ελλάδα να γίνει μια απέραντη Οικονομική Ζώνη, δηλαδή χωρίς δικαιώματα και με απαγορευμένη την συνδικαλιστική δράση. Γι’ αυτό έφεραν το ν. Χατζηδάκη!
Με το νέο τερατούργημα που ακούσει στο όνομα “ν. Χατζηδάκη”, η δράση των συνδικάτων αντιμετωπίζεται κάτι σαν εγκληματική ενέργεια, ενώ τα συνδικάτα κάτι σαν εγκληματικές οργανώσεις.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δήλωσε ότι ο συνδικαλιστικός νόμος αποτελεί εναρμόνιση με το Ευρωπαϊκό δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Να το χαίρονται αυτό το Ευρωπαϊκό δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο! Κι αυτοί και όλοι οι άλλοι που πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε.
Από την πρώτη στιγμή που δημοσιεύτηκε ο ν. Χατζηδάκη, τα ταξικά συνδικάτα, δηλαδή τα συνδικάτα που έχουν ευαγγέλιο την ενότητα όλων των εργαζομένων, κόντρα στους εκμεταλλευτές μας, το αστικό κράτος και τις αντιλαϊκές πολιτικές έριξαν το σύνθημα: “Στον πόλεμο που μας κήρυξε η κυβέρνηση να δώσουμε τη δική μας απάντηση – να τον ακυρώσουμε στην πράξη”.
Ο νόμος αυτός είναι τόσο ανελαστικός, τόσο σφιχτά δεμένος, που ή τον εφαρμόζεις, ή τον πετάς στα σκουπίδια. Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει ούτε γι’ αστείο αλά καρτ απόρριψη ή αλά καρτ υλοποίηση του ν. Χατζηδάκη. Ο νόμος αυτός είναι ενιαίος από την αρχή μέχρι το τέλος, από την αιτιολογική του έκθεση μέχρι το τελευταίο άρθρο. Από τις απαγορευτικές διατάξεις για την κήρυξη της απεργίας μέχρι την κατάθεση του μητρώου είναι ένα πράγμα, είναι “νύχι – κρέας”.
Δεν περιμένουμε από καμιά κυβέρνηση, από κανέναν Μεσσία, ως μάννα εξ’ ουρανού, να καταργήσει το ν. Χατζηδάκη. Ειδικά από εκείνα τα κόμματα που κατά την συζήτηση στη Βουλή είτε ψήφισαν όλα τα άρθρα, είτε τα μισά! Καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν κατήργησε το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, Απεναντίας, η κάθε μία με την σειρά της όλο και κάτι πρόσθετε για να θωρακιστεί παραπέρα το αντεργατικό οπλοστάσιο των αφεντικών και του αστικού κράτους.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι αμείλικτη. Οι αντεργατικοί νόμοι καταργήθηκαν στην πράξη. Οι οποιεσδήποτε αλλαγές αναγκάστηκαν να κάνουν οι κυβερνήσεις ήταν κατόπιν εορτής και κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος.
Η πρόσφατη απόφαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ για “ακύρωση του ν. Χατζηδάκη” είναι σε θετική κατεύθυνση και είναι σε ισχύ. Τώρα μένει στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ να ολοκληρώσει την απόφαση του και για το ζήτημα του Μητρώου, για το οποίο σωστά ειπώθηκε στο Γενικό Συμβούλιο ότι είναι η καρδιά του αντεργατικού νόμου.
Τις τελευταίες μέρες, γίνεται μια προσπάθεια από κάποιους συνδικαλιστές συγκεκριμένων παρατάξεων – που μάλιστα ψήφισαν και την απόφαση του Γ.Σ. - να θέσουν στο επίκεντρο του προβληματισμού και της συζήτησης το τι συνέπειες θα έχουμε αν δεν εφαρμόσουμε το ν. Χατζηδάκη. Προσπαθούν να θέσουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Την στιγμή που όλη η εργατική τάξη της χώρας, όλοι οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι φάτσα – κάρτα με τις συνέπειες της εφαρμογής του ν. Χατζηδάκη, αυτοί προσπαθούν να μας δείξουν το δέντρο για να κρυφτεί το δάσος. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα για τις συνέπειες από την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη είναι αυτό των εκπαιδευτικών που πρόσφατα η απεργία – αποχή τους κρίθηκε παράνομη. Ήταν η πρώτη εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη. Από αυτή την υπόθεση, κέρδισαν οι εκπαιδευτικοί, τα συνδικάτα ή ο Χατζηδάκης; Έτσι, για να δούμε τις συνέπειες!
Και τα λένε αυτά οι ίδιοι συνδικαλιστές που ισχυρίζονταν ότι ο ν. Χατζηδάκη δεν αφορά στο δημόσιο, αλλά στον ιδιωτικό τομέα! Το θυμάστε; Το θυμάστε! Και οι πρώτοι που τον λούστηκαν αυτόν το νόμο ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και δη, οι εκπαιδευτικοί. Τόση αξιοπιστία έχει η επιχειρηματολογία τους!
Συνέπειες για τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους υπάρχουν και αυτές έχουν να κάνουν με την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη. Από την ακύρωση του ν. Χατζηδάκη, μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν οι εργαζόμενοι.
- Αν εφαρμοστεί ο ν. Χατζηδάκη, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς συλλογική οργάνωση, χωρίς συνδικάτα.
- Αν εφαρμοστεί ο νέος ν. Λάσκαρη, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που βάζει, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν το δικαίωμα στην απεργία, στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
- Αν εφαρμοστεί το νέο τερατούργημα, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν βασικά δημοκρατικά, ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Ελευθερίες για τις οποίες χύθηκε αίμα κι έχουμε ιερή υποχρέωση να διαφυλάξουμε.
- Αν εφαρμοστεί ο ν. Χατζηδάκη, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν το όπλο του ενιαίου αγώνα, του συντονισμού, της αλληλεγγύης.
- Αν εφαρμοστεί ο ν. Χατζηδάκη, οι εργαζόμενοι καθημερινά θα κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι και μ’ ένα ιδιώνυμο, αφού ένα απλό μοίρασμα μίας απεργιακής ανακοίνωσης, ακόμη κι έξω από το χώρο εργασίας, μπορεί ν’ αποτελέσει “παρενόχληση”, να συλληφθεί αυτός που τη μοιράζει, να βγει παράνομη η απεργία. Το μάθατε τι έγινε προχθές στην TASTY. Το σωματείο έβγαλε ανακοίνωση, με την οποία καλούσε τους εργαζόμενους να οργανώσουν την απεργία τους και να την περιφρουρήσουν. Έβγαλε απλώς ένα κάλεσμα. Η εργοδοσία κατέθεσε αγωγή, ενσωμάτωσε στην αγωγή το κάλεσμα του σωματείου και η απεργία βγήκε παράνομη! Δηλαδή, ποινικοποιήθηκε η πρόθεση, η σκέψη! Πιο χοντρό ιδιώνυμο δεν υπάρχει! Ο ν. Χατζηδάκη είναι άξιος συνεχιστής του ιδιώνυμου του Βενιζέλου! Θα το ανεχθούμε;Τίθεται ζήτημα ελευθερίας και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
- Αν εφαρμοστεί ο ν. Χατζηδάκη, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν την καρδιά των κατακτήσεων τους, τις ΣΣΕ. Όλο το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με το ν. Χατζηδάκη, δίνουν η δε δίνουν τη δυνατότητα στις Ενώσεις Προσώπων να υπογράψουν ΣΣΕ, σ’ ένα εργασιακό χώρο, σε μια υπηρεσία, σε μια επιχείρηση; δίνουν η δε δίνουν τη δυνατότητα στις Ενώσεις Προσώπων να υπογράψουν ΣΣΕ, ανεξάρτητα από το γεγονός αν υπάρχει συλλογική συμφωνία σε επίπεδο κλάδου και, εν πολλοίς, κόντρα στην ΣΣΕ ενός κλάδου, που μπορεί να έχει κηρυχθεί και υποχρεωτική!
Με το ν. Χατζηδάκη εκβιάζουν ή δεν εκβιάζουν τους εργαζόμενους – στο πλαίσιο και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας – να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας; Είναι ή δεν είναι γνωστό ότι όπου υπάρχουν ατομικές συμβάσεις, δεν υπάρχουν συλλογικά δικαιώματα και ΣΣΕ; Και μη μου πείτε ότι αυτά ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα, και όχι στο δημόσιο! Ό,τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, θα έχει ισχύ και στο δημόσιο. Πόσο μάλλον που οι εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο ήδη προσαρμόζονται σε αυτές του ιδιωτικού τομέα.
Και τα λέμε αυτά και για κάποιους συναδέλφους, με τους οποίους βρεθήκαμε από κοινού, σε κοινούς αγώνες και που λένε:”Σε μας περνάει η σκέψη να καταθέσουμε τα μητρώα στο Χατζηδάκη, δηλαδή στην ιδιωτική εταιρεία, γιατί εμείς υπογράφουμε ΣΣΕ”. Από τους συναδέλφους αυτούς διαφεύγει μία από τις πιο βασικές νομοτέλειες της εργατικής – λαϊκής πάλης: Η υπογραφή ΣΣΕ είναι προϊόν σκληρής ταξικής πάλης και κυρίως συσχετισμού δύναμης. Ούτε την ιστορία του εργατικού κινήματος θα ξεχάσουμε, ούτε θα την ξαναγράψουμε! Η ΣΣΕ σώζεται μόνο με την ακύρωση του ν. Χατζηδάκη και όχι με την υλοποίησή του. Ας το σκεφτούν λοιπόν αυτοί οι συνάδελφοι! Σε διαφορετική περίπτωση, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να καταγραφούν στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος ως εκείνες οι δυνάμεις που στην πιο κρίσιμη φάση του αγώνα, διευκόλυναν τον Χατζηδάκη και καταγράφηκαν ως μέρος του προβλήματος.
Κι εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα της κατάθεσης του μητρώου στο Χατζηδάκη (βλέπε ΓΕΜΗΣΟΕ) δεν είναι στενά εργασιακό, ούτε απλώς νομικής υφής. Είναι βαθιά πολιτικό και συμπυκνώνεται στο σύνθημα: “Τα σωματεία και τα κλειδιά των σωματείων δε θα τα παραδώσουμε στο Χατζηδάκη. Τελεία – παύλα!”
Θέτουμε τα εξής ερωτήματα:
- Τα μητρώα είναι ή δεν είναι εσωτερική υπόθεση των συνδικάτων;
- Γιατί η κυβέρνηση επιμένει μέχρι κεραίας να κατατεθούν τα μητρώα στο Χατζηδάκη και την ιδιωτική εταιρεία;
- Γιατί η κυβέρνηση δε δέχεται την κατάθεση των μητρώων στα Πρωτοδικεία και στα κατά τόπους δικαστήρια;
Ο ν. Χατζηδάκη επιδιώκει να περάσει βαριές αλυσίδες στα χέρια της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Φέρνει ένα νέοι εργασιακό μεσαίωνα! Κι ενώ αυτό αποτελεί πλεόν κοινό τόπο, υπάρχουν συνδικαλιστές που σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις σε πηγαδάκια και διαδρόμους, προβληματίζονται λέει μήπως “αν δεν υλοποιηθεί ο ν. Χατζηδάκη, χάσουν την συνδικαλιστική τους άδεια”. Είναι δυνατόν να μπαίνει στο ίδιο καντάρι από τη μία μεριά η κατάργηση των συνδικάτων, η καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας και από την άλλη, η συνδικαλιστική μου αδειούλα; Δηλαδή, ας μου δώσει την συνδικαλιστική άδεια και φούρνος να μην καπνίσει; Αυτό είναι ηθικά απαράδεκτο, ανέντιμο και πέραν των άλλων, αποτελεί πολιτική και συνδικαλιστική προστυχιά! Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτός ο προβληματισμός δε βρίσκεται σε αυτή την αίθουσα.
Υπάρχουν τίμιοι συνδικαλιστές σε όλους τους χώρους, ακόμα και συνδικαλιστές που συμπορεύονται με τη ΔΑΚΕ, που κατανοούν πως είναι προς το συμφέρον όλων μας η μη εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη, η διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στα Δ.Σ. κάποιων Ομοσπονδιών από κάποιους συνδικαλιστές συγκεκριμένων παρατάξεων ακούγεται το εξής επιχείρημα: “Δε γίνεται να κάνουμε αυτό, δε γίνεται να κάνουμε το άλλο, το απαγορεύει ο νόμος. Νόμος είναι, θα εφαρμοστεί”. Μάλιστα, στο επιχείρημα αυτό, συνδράμουν και σπρώχνουν και κάποια δικηγορικά γραφεία. Κάποια από αυτά – όχι όλα – βρίσκονται και σε ρόλο λαγού για την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη.
Αν το συνδικαλιστικό κίνημα είχε ως οδηγό την υπακοή στη νομιμότητα του κάθε αντεργατικού νόμου, κατάκτηση κι επιτυχίες στους αγώνες του δε θα είχε δει ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Αν οι εργαζόμενοι, οι διανομείς της e-food υπάκουγαν σ’ αυτό το νόμο και άκουγαν αυτούς τους δικηγόρους, απολύτως τίποτα δε θα κέρδιζαν! Θα τους έλεγαν: “Τι ζητάτε; Μετατροπή των συμβάσεων από ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ; Μάλιστα κύριοι! Το απαγορεύουν 10 νόμοι και το άρθρο 103 του Συντάγματος. Δρόμο!”
Όμως, οι διανομείς – ντελιβεράσες κινήθηκαν σε άλλη γραμμή. Αποφάσισαν να συγκρουστούν με ό,τι τους στερεί το δικαίωμα στη ζωή. Δε χρειάστηκε να το φωνάξουν, το κατάλαβαν από μόνοι τους ότι “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”. Οργανώθηκαν, συγκρούστηκαν με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, τον ακύρωσαν στην πράξη, νίκησαν!
Όταν η εργοδοσία τους απαντούσε ότι δεν μπορούν να γίνουν από ΙΔΟΧ, ΙΔΑΧ είπαν “συνεχίζουμε την απεργία”. Όταν η εργοδοσία τους απάντησε ότι κάποιους από αυτούς θα τους κάνει ΙΔΑΧ, απάντησαν: “Ή όλοι ή κανένας!”.
Τελικά, οι εργαζόμενοι κέρδισαν τη μετατροπή των συμβάσεων ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ για όλους. Κέρδισαν γιατί αποφάσισαν να συγκρουστούν, ήταν ενωμένοι, αλλά και γιατί είχαν στο τιμόνι του αγώνα συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Στις σημερινές συνθήκες, ο ρόλος του ΠΑΜΕ για την υπόθεση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμος. Μόνο μ’ ένα ισχυρό, ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μόνο με την συσπείρωση όλων των συνδικάτων στη γραμμή του ανυποχώρητου αγώνα, στη γραμμή της υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι ν’ ανασάνουν.
Και δεν είναι μόνο η e-food. Δείτε τους εργάτες στην COSCO πώς έκαναν το ν. Χατζηδάκη κανονικό κουρελόχαρτο. 7 μέρες απεργία! για 5 συνεχόμενες μέρες τα δικαστήρια έβγαζαν παράνομη την απεργία και 5 συνεχόμενες μέρες οι εργάτες την επαναπροκήρυσσαν, με νέες Γενικές Συνελεύσεις. Πολλοί, δε, απ’ αυτούς συμμετείχαν στις Γενικές Συνελεύσεις – σε συνεννόηση με τη διοίκηση του Συνδικάτου – με έναν ιδιότυπο τρόπο, πάντως ΟΧΙ με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι εργάτες της COSCO γύρισαν στις δουλειές τους με ψηλά το κεφάλι, νικητές, έχοντας στις αποσκευές τους πολύτιμη εμπειρία, αλλά και συγκεκριμένες εργασιακές κατακτήσεις. Αν οι εργάτες της COSCO είχαν ως ορόσημο την υπακοή στη νομιμότητα του Χατζηδάκη και άκουγαν γνωστά δικηγορικά γραφεία, δε θα ξεκινούσαν καν τον αγώνα! Αν ακούγανε αυτούς τους δικηγόρους, το μαγαζί θα το είχαμε κλείσει. Και δεν εννοουμε όλους τους δικηγόρους. Γιατί υπάρχουν και δικηγόροι που δίνουν νομικές συμβουλές από την σκοπιά της ταξικής πάλης.
Η ταξική πάλη δεν καταργείται, όπως το δίκιο δε φυλακίζεται. Και δεν είναι μόνο η e-food, η COSCO, οι ναυτεργάτες. Σε λίγο μπορεί να είναι όλη η Ελλάδα. Τις τελευταίες 37 μέρες, μετρήσαμε 103 απεργίες μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι λίγο πράγμα.
Κάποια στιγμή, ακούσαμε και αυτό το επιχείρημα: “Μήπως αν υλοποιούνταν η απόφαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ για ακύρωση του ν. Χατζηδάκη, μας μπλοκάρει η κυβέρνηση τα οικονομικά του σωματείου, της Ομοσπονδίας;” Με συγχωρείται – δεν έχει να κάνει με φυσικά πρόσωπα αυτό που θα πω – αν αυτό το επιχείρημα δεν προερχόταν από άγνοια, τότε πιο βλακώδες επιχείρημα δεν υπάρχει. Εμείς δεν είμαστε κρατικοδίαιτα συνδικάτα. Δεν επιχορηγούμαστε από το κράτος. Εμείς έχουμε συνδρομές και δικό μας ταμείο. Χέρι σ΄ αυτό δεν μπορεί να βάλει κανένας. Και καμία τέτοια νομοθετική διάταξη δεν υπάρχει! Μας έβαλαν στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Τέλος, θέλουμε να καταθέσουμε τη δική μας πεποίθηση. Ο ν. Χατζηδάκη θα έχει την τύχη των προηγούμενων αντεργατικών νόμων. Θα καταργηθεί και θα ναι ντάλα – μεσημέρι. Δυσκολίες θα μας βάλει. Στο τέλος όμως, θα τις ξεπεράσουμε. Είναι αισιόδοξα τα μηνύματα που έρχονται. Και να σας πω γιατί είναι αισιόδοξα. Το πρωί συνάντησα έναν συνάδελφο από άλλη Ομοσπονδία και άλλη παράταξη, ο οποίος συμμετείχε στη μεγάλη σύσκεψη ομοσπονδιών και σωματείων στο Σπόρτινγκ – όπως συμμετείχαν από αυτή την πανελλαδική συνδιάσκεψη και αρκετοί άλλοι – και του λέω: “Τι θα κάνουμε; τι θα πούμε σήμερα στην συνδιάσκεψη;”. “Τι θα πούμε;” μου λέει, “αυτά που είπαμε στο Σπόρτινγκ, άλλα θα λέμε στο Σπόρτινγκ και άλλα εδώ;”¨.
Γι’ αυτό θα το πούμε και άλλη μια φορά! Κρύβει μεγάλη δύναμη μέσα του ο λαός μας. Τίμιοι συνδικαλιστές υπάρχουν παντού και πολλοί. Σε όλους αυτούς, δίνουμε το χέρι της αγωνιστικής συμπόρευσης. Από κοινού να πορευτούμε. Μαζί να προχωρήσουμε και όλοι μαζί στον αγώνα για να πετάξουμε στον σκουπιδοτενεκέ στης ιστορίας το τερατούργημα του ν. Χατζηδάκη.
Έτσι κι αλλιώς, θα νικήσουμε, ας νικήσουμε μια ώρα νωρίτερα.