«Χαιρετίζουμε τη σημερινή μεγαλειώδη συγκέντρωση.
Έχουμε κάνει ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα. Εδώ και καιρό λέγαμε ότι η Δημόσια Περίθαλψη δεν είναι θέμα των γιατρών και των υγειονομικών. Σήμερα έχουμε πετύχει να γίνει το νούμερο ένα κοινωνικό ζήτημα. Όλοι καλούνται να πάρουν θέση και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όλοι μας κρινόμαστε.
Η σημερινή συγκέντρωση είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να είναι μόνο η αρχή. Ενός αγώνα διαρκείας για την Υγεία των παιδιών. Για να μην αντιμετωπίζονται τα παιδιά της περιοχής μας ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Για τη Δημόσια και Δωρεάν Υγεία. Μόνο στον συλλογικό αγώνα μπορούμε να ελπίζουμε για να αλλάξουν τα πράγματα. Για να πετύχουμε αυτά που διεκδικούμε.
Ήθελαν εν κρυπτώ να διαλύσουν το Καραμανδάνειο χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Η επιμονή μας, η κινητοποίησή μας αποκάλυψε τα σχέδιά τους. Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας. Δρόμο δύσκολο που απαιτεί υπομονή, επιμονή και διαρκή επαγρύπνηση για να εφαρμοστούν αυτά που ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΙΕΣΗ υποσχέθηκαν.
Την προκήρυξη δηλαδή των κενών θέσεων παιδο-αναισθησιολόγων ώστε να δοθεί μόνιμη και οριστική λύση στο αδιέξοδο.
Ας δούμε τα πράγματα όπως έχουν.
Δεν κάνουμε δίκη προθέσεων αλλά κρίνουμε τις πράξεις και τις παραλείψεις, τα έργα. Όταν η εφημερία ενός νοσοκομείου μετά από δεκαετίες προσφοράς και αέναης καθημερινής λειτουργίας κλείνει. Όταν παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν εδώ. Τότε κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν στην τοπική κοινωνία. Είναι ένοχοι. Είναι υπεύθυνοι. Από ευθιξία θα έπρεπε να ζητήσουν τουλάχιστον μία συγγνώμη. Να παραδεχτούν ότι απέτυχαν. Να λογοδοτήσουν. Γιατί θέτουν σε κίνδυνο ζωές μικρών παιδιών. Τελεία και παύλα.
Αυτοί όμως αντιστρέφουν την πραγματικότητα και έχουν το θράσος να βγαίνουν και από πάνω. Να κατηγορούν τους γιατρούς αποποιούμενοι των ευθυνών τους. Ότι δήθεν οι γιατροί παραιτήθηκαν για προσωπικούς λόγους. Ότι δήθεν πήραν αναρρωτικές άδειες και ρίχνουν την ασπίδα της μάχης. Οι γιατροί και το προσωπικό, που σε πείσμα των καιρών προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο το Νοσοκομείο κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς καμιά βοήθεια.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η Διοίκηση της 6ης ΥΠΕ και του Υπ.Υγείας θα έπρεπε να έχουν ξηλωθεί σε μια νύκτα. Έδειξαν εγκληματική ολιγωρία. Οδήγησαν στο λουκέτο το μοναδικό παιδιατρικό νοσοκομείο της επαρχίας με πληθυσμό αναφοράς πάνω από 2 εκ κατοίκους, που πραγματοποιεί σχεδόν 2.000 χειρουργικές επεμβάσεις το χρόνο.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Δια του αποτελέσματος κρίνεστε κύριοι.
Αυτά δεν είναι ούτε αντιπολιτευτικές κορώνες ούτε λαϊκισμοί ούτε προσπάθεια να κερδίσει κανένας πολιτικά οφέλη. Δυστυχώς για εσάς, είναι η ωμή, η γυμνή πραγματικότητα και η αλήθεια.
Δεν είναι όμως ζήτημα έλλειψης ικανοτήτων. Γιατί η κυβέρνηση αποδεικνύεται ικανότατη όταν πρόκειται να βοηθήσει το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο της Υγείας. Τότε, με τεράστια ταχύτητα παρακάμπτει τη γραφειοκρατία, αλλάζει τους νόμους, δίνει πακτωλούς χρημάτων και φορο-απαλάσσει τον μεγάλο ιδιωτικό τομέα, σε μία νύκτα, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με υπουργικές αποφάσεις.
Όταν από την άλλη πρόκειται για τη Δημόσια Παιδιατρική Περίθαλψη, μοιάζει ανίκανη, σχεδόν ανάπηρη. Όταν εδώ και ένα χρόνο έπρεπε να έχει προκηρύξει τις κενές θέσεις των γιατρών, αντ’ αυτού το αφήνει στην τύχη του, το καταδικάζει σε αργό θάνατο, σφυρίζει αδιάφορα. Αφήνει συνειδητά να φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Ας μην κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους.
Το ζήτημα είναι οι προτεραιότητες κα τα συμφέροντα που εξυπηρετεί ο καθένας. Είναι η πολιτική. Και αυτή η κυβέρνηση είναι ορκισμένος εχθρός του κοινωνικού Αγαθού της Δημόσιας Υγείας. Φανατικός οπαδός της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας. Μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού, της υποστελέχωσης, της υποβάθμισης και της απαξίωσης του Καραμανδανείου, αυτή η κυβέρνηση προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στο μεγάλο ιδιωτικό τομέα, ανοίγοντας τον δρόμο, ρίχνοντας το σύνθημα, δίνοντας το πράσινο φως για ίδρυση Ιδιωτικής Παιδοχειρουργικής μονάδας στην περιοχή. Είναι πολλά τα λεφτά. Ένα πλήρως στελεχωμένο Καραμανδάνειο είναι εμπόδιο για ένα τέτοιο σχέδιο. Αυτό αποτελεί αγκάθι. Αυτό έχουν βάλει στόχο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι
1. Το Καραμανδάνειο, ενώ εξυπηρετεί και νοσηλεύει χιλιάδες παιδιά από την ευρύτερη περιοχή, ενώ μέσα στην πανδημία στάθηκε επάξια στην αντιμετώπιση του covid παρά τα πενιχρά μέσα και υποδομές, χωρίς βασικές υπο-ειδικότητες, εξακολουθεί και παραμένει για την 6η ΥΠΕ ένα αόρατο νοσοκομείο, οικονομικά και διοικητικά. Ένα στην κυριολεξία αποπαίδι.
2. Ο Μαγνητικός Τομογράφος που θα έδινε μεγάλη ανάσα στους μικρούς ασθενείς, με απόφαση του ΥΠΕάρχη και ενώ έχουν δεσμευτεί τα σχετικά κονδύλια, δεν δόθηκε ποτέ στο Νοσοκομείο, κατευθύνθηκε αλλού, με πρόσχημα την έλλειψη χώρων.
3. Τα μεγάλα κενά σε υγειονομικό προσωπικό λόγω συνταξιοδοτήσεων τα τελευταία χρόνια και λόγω των αναστολών πρόσφατα, δεν καλύφθηκαν ποτέ.
4. Το κτιριακό ζήτημα που είναι από τα κυρίαρχα και παραμένει ανασταλτικός παράγοντας για την περαιτέρω ανάπτυξή τού, αφήνεται συνειδητά στην τύχη του.
5. Η ίδρυση του παιδοψυχιατρικού τμήματος σε ξέχωρο χώρο από το Νοσοκομείο, παρότι έδωσε ανάσα σε χιλιάδες παιδιά και οικογένειες, δεν βασίστηκε σε μακροπρόθεσμο σχέδιο στελέχωσης.
6. Η προσπάθεια του υπουργείο να αποδυναμώσει και να κλείσει το Παίδων Πεντέλης δείχνουν έναν γενικότερο σχεδιασμό συρρίκνωσης της Δημόσιας Παιδιατρικής Περίθαλψης στη χώρα μας.
7. Η ίδια η κα Γκάγκα όπου σταθεί και όπου βρεθεί διατυμπανίζει την ανάγκη να κλείσουν νοσοκομεία, να γίνει πράξη η ιδέα του «νέου ΕΣΥ».
Το παραπάνω σχέδιο διάλυσης του Καραμανδανείου και συρρίκνωσης του ΕΣΥ γενικότερα προσπαθεί να κρυφτεί κάτω από τη σκιά μεγαλεπίβολων δηλώσεων. Για ίδρυση νέου Παιδιατρικού Νοσοκομείου στην περιοχή. Σωστό σαν μακροπρόθεσμο σχέδιο και αναγκαίο. Τώρα όμως το θυμήθηκαν; Που πλησιάζουν οι εκλογές; Που όλη η κοινωνία ξεσηκώνεται εναντίον τους; Πού θα βρεθούν οι γιατροί και τα χρήματα, τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν τα διαθέτει για να ανοίξει έστω δύο θέσεις αναισθησιολόγων στο Καρμαναδάνειο; Πώς να πιστέψουμε ότι αυτοί που ζητούσαν κατεδαφίσεις νοσοκομείων, ξαφνικά τους έπιασαν οι ευαισθησίες; Τι έχουν άραγε στο μυαλό τους; Τι μας κρύβουν; Σ’ αυτούς που δεν είναι ικανοί να κρατήσουν όρθιο ένα τμήμα σήμερα, θα τους εναποθέσουμε τις ελπίδες μας για να χτίσουν ένα ολόκληρο νοσοκομείο στο μακρινό μέλλον;
Ας σταματήσουν την κοροϊδία λοιπόν.
Σήμερα το Καραμανδάνειο έχει κατεβάσει ρολά. Η ευθύνη είναι αποκλειστική και έχει ονοματεπώνυμα. Βαραίνει προσωπικά τον κο Καρβέλη, τον κο Πλεύρη, την κα Γκάγκα, τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Όχι τους γιατρούς, που στοχοποιούνται τις τελευταίες μέρες με προκλητικό τρόπο από τους ίδιους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Δεν γίνεται ο θύτης να παρουσιάζεται ως θύμα.
Παρά τις υποσχέσεις, το αδιέξοδο παραμένει. Η Ελληνική Παιδο-Αναισθησιολογική Εταιρία ορίζει τα ελάχιστα όρια ασφαλείας και τις προϋποθέσεις για τη λειτουργία των παιδο-αναισθησιολογικών τμημάτων. Λέει δηλαδή το αυτονόητο. Δεν γίνεται να λειτουργεί το Αναισθησιολογικό Τμήμα όπως-όπως και όχι όπως πρέπει. Δεν γίνεται ένα τμήμα Παιδιών να βασίζεται σε γιατρούς ενηλίκων, μετακινημένους, χωρίς ειδική εμπειρία και εξειδίκευση στα παιδιά. Δεν γίνεται να λειτουργεί σε συνθήκες πολεμικής εκστρατείας.
Κάθε μέρα που περνά και δεν δίνεται λύση είναι μια χαμένη μέρα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να παίζει με την Υγεία και τη Ζωή των παιδιών.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε την «πολύ καλή» προεκλογική υπόσχεση του πρωθυπουργού για ίδρυση νέου παιδιατρικού νοσοκομείου. Μέχρι τότε, αν και όποτε αυτό γίνει, το Καραμανδάνειο να αργοπεθαίνει;
Δεν είναι λύση το κλείσιμο, η μεταφορά ούτε η συγχώνευσή του. Αυτά εξυπηρετούν μόνο τον μεγάλο ιδιωτικό τομέα που βλέπει την Υγεία ως εμπόρευμα.
Δεν είναι λύση η μεταφορά γιατρών από την Αθήνα και τα υπόλοιπα νοσοκομεία της Πάτρας. Απαιτείται στοιχειώδης σοβαρότητα. Απαιτείται επιτάχυνση της μόνιμης και ουσιαστικής λύσης των προσλήψεων.
Μόνο η διεκδίκηση και ο συλλογικός μας αγώνας μπορούν να κρατήσουν όρθιο το Νοσοκομείο, να επιβάλουν λύσεις προς όφελος των παιδιών.
Το 1910 ο δωρητής του Νοσοκομείου Ιωάννης Καραμανδάνης έχασε σε πολύ μικρή ηλικία τον γιου του. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε στην απόφαση να δωρίσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του για την περίθαλψη των παιδιών και την ίδρυση Παιδιατρικού Νοσοκομείου στην πόλη μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η ιστορία να επαναληφθεί. Γιατί θα επαναληφθεί ως τραγωδία.
Να μην γυρίσουμε έναν αιώνα πίσω. Το οφείλουμε στα παιδιά, Στο μέλλον του τόπου.»