Μετά το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Υπουργείο Υγείας σχετικά με το αίτημά μου για αναπομπή της απόφασης του Συμβουλίου Κρίσεων, που αν και προσωπικό, αποτελεί ζήτημα που αφορά κάθε ιατρό, αλλά και κάθε εργαζόμενο, γυναίκα και άντρα και χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση με το Υπουργείο Υγείας, οφείλω να απαντήσω σε κάποια σημεία που θίγονται προς αποφυγή δημιουργίας εσφαλμένων εντυπώσεων. Το αίτημά μου, το οποίο τελικώς το Υπουργείο Υγείας απέρριψε, αφορά στο σκεπτικό του Συμβουλίου Κρίσεων, όπως αυτό αποτυπώνεται σαφέστατα στο πρακτικό της συνεδρίασης και όχι σε τυχόν ένστασή μου αναφορικά με τη συγκριτική βαθμολόγηση των υποψηφίων, καθώς αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει αίτιο αναπομπής.
Σε προγενέστερο χρόνο και σύμφωνα με τα οριζόμενα από τη νομοθεσία είχα υποβάλλει ένσταση και για την βαθμολόγηση κάποιων συνυποψηφίων μου και σε σύγκριση με εμένα, ένσταση που απέρριψε το Συμβούλιο Κρίσεων, συμβούλιο που απαρτίζεται μεταξύ άλλων και από τους κριτές που αξιολόγησαν τους υποψηφίους. Η υψηλότερη βαθμολογία, όπως αυτή τέθηκε από το Συμβούλιο Κρίσεων, ίσως δεν θα έπρεπε να μεταφράζεται αυτόματα από το Υπουργείο Υγείας σε κατοχή περισσότερων τυπικών προσόντων (τίτλους σπουδών- προυπηρεσία). Αναφορικά εγώ είμαι κάτοχος διδακτορικής διατριβής κριθείσας με Άριστα από το ΕΚΠΑ και είχα μέχρι την υποβολή της αίτησής μου προς κρίση το 2016 1700 ημέρες προυπηρεσίας στο ΕΣΥ ως ειδικευμένη ιατρός. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους εκατοντάδες γνωστούς και αγνώστους σε εμένα, ανώνυμους και επώνυμους, φορείς και συλλογικότητες για την συμπαράσταση και τη συνδρομή τους. Θα συνεχίσω τις προσπάθειες μου για την δικαίωση του αιτήματός μου, όπου και όπως η Εθνική και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία μου επιτρέπουν και η συνείδησή μου μου επιβάλλει, καθώς αδυνατώ να συμβιβαστώ με το σκεπτικό της κρίσης.