Αθήνα 3 Νοεμβρίου 2022
Α.Π:12591
Η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας και οι Ενώσεις μέλη της, που εκπροσωπούν χιλιάδες νοσοκομειακούς γιατρούς (στις πρόσφατες αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέων οργάνων συμμετείχαν 10.000 γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας) έχουν ήδη τοποθετηθεί αρνητικά για τις προτεινόμενες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου.
Πιο συγκεκριμένα θεωρούμε ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. αξιοποιώντας οξυμμένα υπαρκτά προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας, κάνει ένα «ποιοτικό» βήμα επί το αρνητικότερο στην κατεύθυνση ενίσχυσης της εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων σε βάρος τόσο των ασθενών όσο και των υγειονομικών. Οι αλλαγές που προτείνονται είναι φυσική συνέχεια αυτών που έχουν προωθήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις: απογευματινά ιατρεία, απογευματινά χειρουργεία, διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που τείνουν να γίνουν κυρίαρχες, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση και συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, τη μετατροπή της υγείας σε ένα όλο και πιο δυσπρόσιτο και ακριβό εμπόρευμα, σε προνόμιο για λίγους, ταυτόχρονα με τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα υγείας.
Στόχος η ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση του «κόστους» λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων για να μπορούν να ανταποκριθούν στις μειωμένες κρατικές δαπάνες και η αύξηση των εσόδων τους από την πώληση των υπηρεσιών τους στους ασθενείς πελάτες για να είναι «βιώσιμα».
Στον πυρήνα του νομοσχεδίου βρίσκεται η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ και η δυνατότητα των ιδιωτών γιατρών να εργάζονται στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Πιο συγκεκριμένα οι θέσεις μας για τα επίμαχα άρθρα:
Άρθρο 7: Προκήρυξη θέσεων ιατρών κλάδου Εθνικού Συστήματος Υγείας με καθεστώς μερικής απασχόλησης – Προσθήκη περ. γ) στην παρ. 1 άρθρου 11 ν. 2889/2001
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προκηρύσσονται θέσεις και οι γιατροί δεν τις επιλέγουν για αυτό και προτείνει ως λύση στις «άγονες και προβληματικές» περιοχές την προκήρυξη θέσεων μερικής απασχόλησης. Δεν απαντάει φυσικά στο ερώτημα γιατί δεν εκδηλώνεται ενδιαφέρον για αυτές τις θέσεις, γιατί το ΕΣΥ αποτελεί την τελευταία επιλογή ενός γιατρού; Ευθύνονται ή όχι τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, την εντατικοποίηση, τους καθηλωμένους μισθούς; Αυτά είναι τα «αντικίνητρα», αυτοί άλλωστε είναι και οι λόγοι που γιατροί που διορίζονται οδηγούνται σε παραίτηση. Αντί η κυβέρνηση να πάρει μέτρα ουσιαστικής βελτίωσης της κατάστασης (ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, προκήρυξη του συνόλου των κενών οργανικών θέσεων ώστε να εξασφαλίζονται αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες κ.λπ.) εναποθέτει τη λύση στους ιδιώτες γιατρούς για την κάλυψη κάποιων κενών, κάποιες ώρες τη μέρα, κάποιες μέρες την εβδομάδα. Part time γιατροί για part time κάλυψη των αναγκών των ασθενών.
Τελικά η κάλυψη των κενών ανατίθεται στους ιδιώτες γιατρούς, αν και εφόσον το επιλέξουν με κριτήριο την ενίσχυση του εισοδήματός τους; Αν δεν το επιλέξουν όπως άλλωστε έγινε την περίοδο της πανδημίας, που η κυβέρνηση αναγκάστηκε τελικά να τους επιστρατεύσει, τι θα συμβεί;
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ιδιώτης προσληφθεί με μερική απασχόληση. Πώς εξασφαλίζεται η παροχή των αναγκαίων υπηρεσιών δευτεροβάθμιας περίθαλψης (διάγνωση, νοσηλεία, θεραπεία) στον πληθυσμό π.χ. ενός νησιού, με δεδομένες τις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό, άλλες αναγκαίες ειδικότητες για την ολοκληρωμένη, ολόπλευρη αντιμετώπιση των ασθενών;
Πως εξασφαλίζεται η διεπιστημονική συνεργασία, η λειτουργία της ομάδας, ειδικά στις σημερινές συνθήκες που η αλματώδης ανάπτυξη της ιατρικής και η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή νέας γνώσης, είναι καθοριστικός παράγοντας για τη μείωση των ιατρικών λαθών, της νοσηρότητας και της θνητότητας. Η συνέχεια στην παρακολούθηση των ασθενών με γιατρούς «επισκέπτες» και τον νου τους και στο ιδιωτικό τους ιατρείο;
Άρθρο 10 Απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα των ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ιατρών μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων – Τροποποίηση περ. α’ παρ. 1 και αντικατάσταση παρ. 4 άρθρου 11 ν. 2889/2001
Η προϋπόθεση της συμμετοχής των γιατρών στην “ολοήμερη” λειτουργία του Δημόσιου Νοσοκομείου για να ασκήσουν ιδιωτικό έργο σημαίνει συμμετοχή τους στα ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία και ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων που πληρώνονται από τους ασθενείς. Όσοι από αυτούς έχουν την οικονομική δυνατότητα, οδηγούνται στα ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία και ιατρεία του ΕΣΥ, στο ιδιωτικό πάρεργο και στα μεγαθήρια του ιδιωτικού τομέα λόγω των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό, των πολύμηνων μακροχρόνιων αναμονών για ένα ραντεβού, μία απεικονιστική εξέταση, ένα χειρουργείο. Πρόκειται για επίσημο και “νόμιμο” πλιάτσικο στους ασθενείς. Πρόκειται για επίσημη πλέον προτροπή στους γιατρούς του δημόσιου συστήματος υγείας να ενισχύσουν το εισόδημα τους από το υστέρημα των ασθενών.
Η πρόσβαση των ασθενών σε αναγκαίες υπηρεσίες υγείας θα εξαρτάται από τη δυνατότητα τους να τις πληρώσουν. Ειδικά σήμερα που το λαϊκό εισόδημα εξανεμίζεται εξαιτίας των αυξήσεων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στο ρεύμα, στα καύσιμα αυτό θα οδηγήσει στον αποκλεισμό του λαού ακόμα και από στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας.
Επιπλέον θέτουμε το εξής ερώτημα : Πως μπορεί ένας γιατρός να δουλεύει καθημερινά στα τμήματα και τις κλινικές, να κάνει πρωινά τακτικά ιατρεία, απογευματινά, να εφημερεύει και ταυτόχρονα να δουλεύει εκτός νοσοκομείου στον ιδιωτικό τομέα; Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποιοι γιατροί είναι προικισμένοι με υπερφυσικές ικανότητες και μπορούν να ξεπεράσουν τις φυσικές αντοχές του ανθρώπινου οργανισμού, οι συνέπειες στην υγεία και την ασφάλεια των ασθενών εξαιτίας της εντατικοποίησης και κατ’ επέκταση της αύξησης της συχνότητας των ιατρικών λαθών είναι ανυπολόγιστες .
Είναι ψέμα ότι οι παραπάνω ρυθμίσεις στοχεύουν στην ενίσχυση του ΕΣΥ. Απεναντίας βάζουν ταφόπλακα σε ότι έχει απομείνει. Ασθενείς πελάτες, Υγεία - εμπόρευμα, ΕΣΥ προθάλαμος ιδιωτικών ιατρείων. Οι γιατροί του ΕΣΥ έξω, τραβώντας τους ασθενείς μαζί και οι ιδιώτες μέσα, προς άγρα πελατείας, για τα ιατρεία τους.
Τα άρθρα 3: Πιλοτική εφαρμογή προγράμματος προκαταρκτικής κλινικής άσκησης έξι (6) μηνών σε νοσοκομείο, 11: Επιλογή και αξιολόγηση Συντονιστών Διευθυντών. 12: Επιλογή επιστημονικών υπευθύνων (προσωρινών προϊσταμένων) 13: Αξιολόγηση επικουρικού ιατρικού και οδοντιατρικού προσωπικού. 15: Διαδικασία τοποθέτησης ιατρών για άσκηση προς απόκτηση ειδικότητας, 16:Καθορισμός ομάδων νοσοκομείων και θέσεων ιατρών για απόκτηση ειδικότητας, μας βρίσκουν επίσης αντίθετους γιατί ακριβώς εντάσσονται στο γενικότερο σχεδιασμό της κυβέρνησης για το δημόσιο σύστημα υγείας
Π.χ. Μπάλωμα των κενών ορισμένων νοσοκομείων από αγροτικούς γιατρούς με το πρόσχημα της εκπαίδευσης τους, νέοι φραγμοί για την έναρξη της ειδικότητας (το άρθρο 16 προβλέπει αξιολόγηση χωρίς να γίνεται αναφορά τεχνηέντως στα κριτήρια με τα οποία θα αξιολογείται ο απόφοιτος της ιατρικής). Σε αυτό το έδαφος ευνοούνται εκτός των άλλων και φαινόμενα ρουσφετιού για την επιλογή σε κάθε περίπτωση των αρεστών και πρόθυμων να υπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική.
Με βάση τα παραπάνω η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. ομόφωνα απορρίπτει το παρόν νομοσχέδιο που ανατρέπει κατακτήσεις δεκαετιών και βάζει ταφόπλακα σε ότι έχει απομείνει από το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν υγεία και τα δικαιώματα των νοσοκομειακών γιατρών. Είναι ομόθυμη και ομόφωνη η απαίτηση μας να μην κατατεθεί στη Βουλή. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μας επιτρέπει να συζητήσουμε επιμέρους ρυθμίσεις (άρθρο 22: Δυνατότητα σύστασης αυτοτελούς Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών σε νοσοκομεία δυναμικότητας κάτω των τριακοσίων (300) κλινών – Τροποποίηση παρ. 5 άρθρου 6 ν. 2889/2001 και 23: Οικονομικό κίνητρο σε ιατρούς εξειδικευμένους στην επείγουσα ιατρική που υπηρετούν σε Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, ιατρούς που ασκούνται στην εξειδίκευση της επείγουσας ιατρικής και ιατρούς άνευ τίτλου εξειδίκευσης στην επείγουσα ιατρική που υπηρετούν σε Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών) που ενδεχομένως έχουν ένα θετικό πρόσημο και αυτό με πολλούς αστερίσκους.