ΠΕΜΠΤΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ
Στάση Εργασίας 12 έως λήξη βάρδιας
Συγκέντρωση στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ στις 12:30μμ
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η επίθεση στα δικαιώματα μας δεν έχει τέλος. Όποια πτυχή της ζωής μας κι αν κοιτάξουμε, θα δούμε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που κλιμακώνονται και καταργούν δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες και αίμα, με αγώνες πολλών δεκαετιών.
Η σχεδιαζόμενη μείωση του αφορολόγητου (που θα μας επιβαρύνει κατά 650 εκατ. ευρώ ετησίως), ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2018 (που περιλαμβάνει αύξηση της φορολογίας για τις λαϊκές οικογένειες κατά 900 εκατ. ευρώ και αντίστοιχη μείωση 200 εκατ. ευρώ για τις μεγάλες επιχειρήσεις), η επέκταση των πλειστηριασμών (υπό την «προστασία» των ΜΑΤ), οι ιδιωτικοποιήσεις και οι νέες επιδοτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων αποδεικνύουν ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από τα «πρωτογενή πλεονάσματα» και τη «δίκαιη ανάπτυξη».
Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ότι φτάνουμε στο «τέλος των μνημονίων» ενώ όχι μόνο δεν έχουν καταργήσει ούτε ένα μνημονιακό νόμο των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά προσθέτουν καθημερινά και νέους (ήδη προωθούν τα προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης) - αποσκοπούν μόνο στο να μας κοροϊδέψουν για άλλη μια φορά και να εμποδίσουν την αγανάκτηση μας να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση για τα δικαιώματα μας.
Τα αντιλαϊκά μέτρα στην υγεία υπηρετούν το στόχο της «δίκαιης ανάπτυξης»
Προσπαθούν να κρύψουν ότι η ανάπτυξη που τάζουν είναι η ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και προϋποθέτει φτηνούς εργαζόμενους, αλλά και εντελώς ανεπαρκείς κρατικές και ασφαλιστικές παροχές υγείας. Οι δικές μας θυσίες, οι μειώσεις στους μισθούς, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, δηλαδή η ένταση της εκμετάλλευσης, αποκρυσταλλώνονται σε υπερ-κέρδη των επιχειρηματικώνομίλων. Τα έσοδα από τη φοροληστεία και την περικοπή κοινωνικών δικαιωμάτων και κρατικών δαπανών κατευθύνονται ως κρατική χρηματοδότηση στους ομίλους, ως τοκοχρεωλύσια στους δανειστές. Οι κρατικές επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται αποτελούν «χρυσοφόρα» πεδία επένδυσης για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους, ενώ η υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων μονάδων υγείας και πρόνοιας διευκολύνει την επέκταση της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς αυτούς.
Γι’αυτό, στοχεύουν στην επέκταση της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες», που θα καλύπτουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία.
Γι’αυτό, η κρατική χρηματοδότηση για τις δημόσιες μονάδες υγείας και τον ΕΟΠΥΥ για το 2018 είναι μειωμένη κατά 638 εκατ. ευρώ (σε σχέση με το 2017), ενώ ταυτόχρονα η συγκυβέρνηση υπερηφανεύεται για το πλεόνασμα (το δίμηνο Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2018 έφτασε τα 2,7 δισ. ευρώ) που προορίζεται για τους δανειστές και για νέες επιδοτήσεις τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Γι’ αυτό, ο αριθμός των μονίμων εργαζομένων στην υγεία μειώθηκε κατά 1.619 εργαζόμενους την τριετία 2015 – 2017, αφού οι πολυδιαφημιζόμενες προσλήψεις δεν καλύπτουν ούτε τις πρόσφατες συνταξιοδοτήσεις, ενώ ταυτόχρονα, επεκτείνουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, δηλαδή δουλειά με ημερομηνία λήξης και μειωμένα δικαιώματα, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνονται κυρίως από τα έσοδα των νοσοκομείων και προγράμματα του ΟΑΕΔ (δηλαδή από τις εισφορές μας).
Τα συνεχή αντιλαϊκά μέτρα δεν αποτελούν λαθεμένες επιλογές της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, ούτε «λάθος συνταγές» με τις οποίες επιχειρείται να αντιμετωπιστεί το «αναπτυξιακό πρόβλημα». Οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα της κρίσης. Εφαρμόζονται σ’ όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, είτε έχουν μεγάλο είτε μικρό χρέος. Είτε είναι στο ευρώ είτε έχουν διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα. Παντού με τον ίδιο στόχο: την εξασφάλιση της κερδοφορίας των καπιταλιστών.
Γι’ αυτό άλλωστε τα μέτρα που προωθούνται βρίσκονται σε όλες τις προτάσεις των ενώσεων των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των μεγαλοκλινικαρχών, των ασφαλιστικών εταιρειών. Οι επιχειρηματικοί όμιλο ζητούν μέτρα και οι κυβερνήσεις παραδίδουν, με το ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί σήμερα το σημαιοφόρο της πολιτικής που τσακίζει τα δικαιώματα μας.
Η αλυσίδα της αντιλαϊκής επίθεσης συμπληρώνεται με τον ανταγωνισμό μονοπωλίων και ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου και των σφαιρών επιρροής στην περιοχή μας. Ο ανταγωνισμός ενεργοποιεί διαδικασίες αμφισβήτησης και επαναχάραξης των συνόρων, που φέρνουν την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και την απειλή πολεμικής ανάφλεξης στο Αιγαίο. Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, για την ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο και ο ρόλος σημαιοφόρου των ΝΑΤΟ – ΗΠΑ στα επιθετικά τους σχέδια στην περιοχή, που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν αποτελεί εγγύηση για την ειρήνη, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο ο λαός να πληρώσει ακριβά την επιδίωξη της άρχουσας τάξης να διασφαλίσει τα κέρδη και την εξουσία της. Αυτό επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, η ένταση των τουρκικών διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων.
Δεν αρκεί να αγανακτούμε. Παλεύουμε για το δίκιο μας!
Διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, να γίνουν άμεσα μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα, τη μονιμοποίηση των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ένταξη στα ΒΑΕ όσων εργάζονται στις αντίστοιχες συνθήκες. Αγωνιζόμαστε για σύγχρονο αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας – Πρόνοιας, με πλήρη και επαρκή κρατική χρηματοδότηση και κατάργηση όλων των πληρωμών και της επιχειρηματικής δράσης.
Σας καλούμε να παραμερίσουμε τις δυνάμεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού που βάζουν εμπόδια στον αγώνα. Αρνήθηκαν να προκηρύξουν ΑΠΕΡΓΙΑ τη μέρα που ψηφιζόταν ο Νόμος για το χτύπημα στην απεργία, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και την απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.
Οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναλάβει να υπερασπίζονται και να εξωραΐζουν την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική ενώ οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που έχουν την πλειοψηφία στην ΠΟΕΔΗΝ, κάνουν ότι μπορούν για να επιστρέψουν τα κόμματα τους στην κυβερνητική εξουσία για να αναλάβουν τη συνέχιση του αντιλαϊκών μέτρων. Μαζί, καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες ότι τάχα μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη με «κοινωνικό πρόσημο» από την οποία θα βγαίνουν κερδισμένοι και οι καπιταλιστές και οι εργαζόμενοι.
Για να αποτελεσματικός ο αγώνας μας, χρειάζεται να συμβάλλει στη δημιουργία μιας μεγάλης συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, των μικρών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων ενάντια στον κοινό μας εχθρό: τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος τους και την Ε.Ε.–ΔΝΤ.
Αυτός είναι ο δρόμος ΚΑΙ για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας, να διεκδικήσουμε αναπλήρωση των απωλειών, αλλά ΚΑΙ για να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές ώστε οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας και οι επιστημονικές εξελίξεις να αξιοποιούνται για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε αυτό το δρόμο σε καλούμε να βαδίσουμε μαζί.
