Μετά την απόφαση του ΣτΕ: Καμία αυταπάτη για την δικαίωση μας από την κυβέρνηση των μνημονίων και την αστική δικαιοσύνη
Οι ενωτικοί μαζικοί αγώνες είναι η μόνη εγγύηση για την αποκατάσταση των μισθολογικών μας απωλειών και για αυξήσεις στους μισθούς μας
Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, παρόλο που αναγνωρίζει ως αντισυνταγματικές τις περικοπές στους μισθούς μας, με βάση τα ως τώρα δεδομένα και παρά τους περί του αντιθέτου κομπασμούς του πρώην προέδρου της ΟΕΝΓΕ κ. Βαρνάβα και συνολικά της ηγεσίας της κυβερνητικής παράταξης («Μέτωπο», ygeianet) :
Δεν κατοχυρώνει απόλυτα ούτε καν ως από δω και πέρα υποχρεωτική για την πολιτεία αναπροσαρμογή των μισθών των νοσοκομειακών γιατρών στα επίπεδα προ των περικοπών του 2012.
Απορρίπτει την καταβολή των αναδρομικών εκτός από τους (ελάχιστους) που είχαν περιληφθεί ονομαστικά στις τότε προσφυγές.
Το ΣτΕ έκρινε δηλαδή με διαφορετικό τρόπο πάνω στο ίδιο ακριβώς θέμα (τις περικοπές στα ειδικά μισθολόγια με τον ν. 4093/2012) όσον αφορά τους ίδιους τους δικαστικούς και τους ένστολους από την μία και τους νοσοκομειακούς γιατρούς από την άλλη. Άρα μεροληπτικά και τελείως αδικαιολόγητα αδικεί τους νοσοκομειακούς γιατρούς. Αυτό προφανώς εντάσσεται στην αντιδραστική λογική κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ – μνημονιακών κυβερνήσεων – μηχανισμών του αστικού κράτους συνολικά, η οποία θεωρεί «πυρήνα» του κράτους μόνο δικαιοσύνη – ένοπλες δυνάμεις – σώματα ασφαλείας ενώ αντίθετα θεωρεί πως η περίθαλψη δεν είναι κοινωνικό αγαθό αλλά εμπόρευμα προς πλήρη ιδιωτικοποίηση άρα οι νοσοκομειακοί γιατροί δεν είναι δημόσιοι λειτουργοί.
Επίσης εγείρονται μια σειρά από σοβαρότατα ερωτηματικά για την διαδικασία προσφυγής που είχε τότε επιλεγεί από το προηγούμενο προεδρείο της ΟΕΝΓΕ :
Γιατί είχε ειπωθεί τότε (και μάλιστα κατηγορηματικά) πως δεν χρειάζονταν ατομικές προσφυγές των γιατρών στα διοικητικά πρωτοδικεία ; μάλιστα στην ΕΙΝΑΠ (που είναι η μεγαλύτερη Ένωση η οποία πρακτικά περιλαμβάνει τους μισούς νοσοκομειακούς γιατρούς της χώρας) είχε γίνει πριν την κατάθεση της προσφυγής συγκεκριμένη σχετική συζήτηση όπου ως Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή επιμέναμε να κατατεθούν προσφυγές ΚΑΙ στο ΣτΕ ΚΑΙ ατομικές στα διοικητικά πρωτοδικεία το κόστος των οποίων να αναλάμβανε η ΕΙΝΑΠ ώστε να μην επιβαρυνθεί οικονομικά κάθε γιατρός. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία του ΔΣ είχε αποφασίσει να ακολουθηθεί η «γραμμή» του τότε προεδρείου της ΟΕΝΓΕ.
Γιατί όσον αφορά την ΕΙΝΑΠ είχε κατατεθεί προσφυγή στο ΣτΕ εξ ονόματος μόνο 4 (τεσσάρων) γιατρών και της ίδιας της ΕΙΝΑΠ ως νομικού προσώπου και άλλες 49 προσφυγές στα πρωτοδικεία της Αθήνας και του Πειραιά, που αντιστοιχούν σε προσφυγές από μόνο 8 νοσοκομεία της Αθήνας και του Πειραιά ; δικαιολογεί η διαδικασία αυτή το υπέρογκο ποσό των 40 χιλιάδων ευρώ (!) που είχε υποχρεωθεί να καταβάλει η ΕΙΝΑΠ (και με το οποίο οι εκπρόσωποι του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή πάλι μόνοι διαφωνούσαμε θεωρώντας το εξωφρενικό ακόμα και αν αφορούσε τα ονόματα 80 γιατρών όπως ξέραμε ως τώρα) ;
Γιατί κάθε Ένωση είχε τότε υποχρεωθεί να καταβάλει μεγάλο χρηματικό ποσό (από 4 χιλιάδες ευρώ και πάνω) μόνο και μόνο για μια προσφυγή με ονόματα 2-3 γιατρών και της ίδιας της Ένωσης ως νομικού προσώπου στο αντίστοιχο διοικητικό πρωτοδικείο, ενώ τώρα λέγεται πως απαιτούνται ατομικές προσφυγές των γιατρών στο ίδιο αντίστοιχο διοικητικό πρωτοδικείο φυσικά με επιπρόσθετο σοβαρό αντίτιμο, και μάλιστα αυτή η εξέλιξη παρουσιάζεται περίπου ως … «θρίαμβος» ;
Η αποκατάσταση των μισθολογικών μας απωλειών και οι αυξήσεις στους μισθούς μας μπορεί να γίνουν πραγματικότητα μόνο μέσα από τον δρόμο του αγώνα, όχι στο απώτερο μέλλον αλλά εδώ και τώρα : Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τρομαγμένη από την απομόνωση της από τους εργαζόμενους και τις λαϊκές τάξεις και την απειλή της εκλογικής της κατάρρευσης από την εφαρμογή των μνημονίων, είναι σήμερα πολύ πιο αδύναμη και ευάλωτη στις αγωνιστικές διεκδικήσεις. Γι’ αυτό στρέφεται τόσο συχνά και αναιτιολόγητα κατά γιατρών και μάλιστα συνδικαλιστών, στοχοποιώντας τους με συκοφαντίες και ψεύδη και απειλώντας τους με πειθαρχικές η ποινικές διώξεις που σκοπό δεν έχουν παρά τη δημιουργία εντυπώσεων σε μια κοινή γνώμη «ζαλισμένη» από τη σκανδαλολογία και απελπιστικά αποπροσανατολισμένη στην κατεύθυνση του ότι « για όσα μας συμβαίνουν μπορεί και να μη γίνεται αλλιώς». Γι’ αυτό υποχώρησε απέναντι στο νοσοκομειακό κίνημα που διεκδικούσε και συνεχίζει να διεκδικεί το σταμάτημα των απολύσεων των επικουρικών γιατρών και των συμβασιούχων συναδέλφων μας. Γι’ αυτό υποχώρησε τώρα μετά από 2 χρόνια στο αίτημα της ΟΕΝΓΕ για έναρξη διαπραγματεύσεων προς νέα κλαδική συμφωνία νοσοκομειακών γιατρών - πολιτείας. Γι’ αυτό δεν φέρνει εφαρμοστική υπουργική απόφαση για το νέες αισχρές διατάξεις περί ιατρικού ωραρίου. Γι’ αυτό τελικά δεν θα φέρει πιθανότατα ούτε τον νέο αντιδραστικό νόμο για την ιατρική εκπαίδευση.
Σε αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι μας ! Την Παρασκευή 2 Μάρτη χιλιάδες αναπληρωτές δάσκαλοι και καθηγητές από όλη την χώρα, παρά την βροχή, περικύκλωσαν το υπουργείο παιδείας με βασικό αίτημα της μόνιμες προσλήψεις. Οι οργισμένοι εκπαιδευτικοί αφού συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ έφτασαν στο σημείο να κάνουν πολύωρη κατάληψη στο υπουργείο αποφασίζοντας την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων τους. Το ζήτημα των μόνιμων προσλήψεων σηκώνεται τώρα και από τους εργαζόμενους στους Δήμους.
Ο αγώνας μας για αυξήσεις στους μισθούς και αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας, ο αγώνας για να μην απολυθεί κανείς επικουρικός και συμβασιούχος στα νοσοκομεία και να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού μπορεί να είναι νικηφόρος !
Όλες /όλοι στο πρώτο αγωνιστικό ραντεβού την Τετάρτη 14 Μαρτίου στο απογευματινό συλλαλητήριο και την συναυλία που οργανώνει η ΟΕΝΓΕ μαζί με πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές αγώνα με κεντρικό αίτημα το όχι στις απολύσεις των επικουρικών γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικών και όλων των συμβασιούχων στην υγεία, έξω από το υπουργείο υγείας.
Όλες / όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις στα νοσοκομεία μας για να πάρουμε αποφάσεις αγωνιστικής - απεργιακής κλιμάκωσης.
Όσο για το προηγούμενο προεδρείο της ΟΕΝΓΕ (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και την ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης («Μέτωπο», ygeianet), τους καλούμε να σταματήσουν να θριαμβολογούν για τους τότε χειρισμούς τους και να εναποθέτουν τις ελπίδες των συναδέλφων στις κοινοβουλευτικές κάλπες και στα αστικά δικαστήρια και να μην σταθούν εμπόδιο για άλλη μια φορά στο νέο αγωνιστικό ξέσπασμα του κλάδου που είναι μπροστά μας, ακόμα πιο μαζικό και δυναμικό από τον προηγούμενο που υποχρέωσε την τότε πολιτική ηγεσία και τον Αβραμόπουλο να υπογράψουν την προηγούμενη κλαδική συμφωνία τον Δεκέμβρη του 2008.
Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή,
7/3/2018