Δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, με χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας επαναλαμβάνονται με ακόμη χειρότερους όρους οι στιγμές που ζήσαμε και στα προηγούμενα κύματα της νόσου. Πολύ περισσότερο για τις παθολογικές κλινικές όπου η κατάσταση ήταν ήδη «εκτός» ορίων και προ πανδημίας.
Το νοσοκομείο πλέον υποδέχεται τόσο στις γενικές εφημερίες όσο και στην καθημερινή λειτουργεία των επειγόντων μεγάλο όγκο περιστατικών, COVID και non-COVID. Το προηγούμενο διάστημα η φροντίδα των COVID περιστατικών επιβάρυνε ως επί το πλείστο, τις πνευμονολογικές και τις παθολογικές κλινικές δημιουργώντας ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες παρακολούθησης των ασθενών, συχνά επισφαλείς, αφού οι λιγοστοί εφημερεύοντες καλούνταν να παρακολουθούν ταυτόχρονα πολλούς ασθενείς σε διαφορετικά τμήματα του νοσοκομείου και μάλιστα με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις που έχει η παρακολούθηση των COVID περιστατικών.
Η δημιουργία της COVID κλινικής σαν μέτρο για την καλύτερη παρακολούθηση των ασθενών και την αποσυμφόρηση των ήδη υπερφορτωμένων τμημάτων, δεν ήταν αρκετή για να βελτιώσει την κατάσταση αυτή. Πρώτα και κύρια επειδή η στελέχωση των τμημάτων αυτών δεν έγινε με προσλήψεις νέου προσωπικού, αλλά ξανά με μετακίνηση ιατρών από άλλα τμήματα συμπεριλαμβανομένων και των παθολογικών κλινικών.
Παράλληλα, οι ανάγκες αντιμετώπισης των non-COVID περιστατικών διαμορφώνουν δραματική κατάσταση. Η τεράστια προσέλευση ασθενών στα επείγοντα που οδηγεί σε συνωστισμό, ατελείωτες ώρες αναμονής για την εξέταση περιστατικών αλλά και για την διεκπεραίωση μιας σειράς εξετάσεων, δημιουργούν όχι μόνο ταλαιπωρία για τους ασθενείς αλλά και κινδύνους αφού καθένας με μια ματιά μπορεί να καταλάβει ότι στις συνθήκες που λειτουργεί το τμήμα επειγόντων είναι δύσκολο να προσφερθεί σωστά η απαιτούμενη φροντίδα. Σε αυτή την κατάσταση έρχεται να προστεθεί η πίεση από τη διοίκηση στους εφημερεύοντες ιατρούς για βεβιασμένη διακίνηση περιστατικών προκειμένου να μην θίγεται η εικόνα του νοσοκομείου, σε βάρος της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης των ασθενών, την ίδια στιγμή που περιστατικά COVID παραμένουν επί ώρες σε φορεία στο τμήμα επειγόντων μέχρι να βρεθεί κρεβάτι ή να διακομιστούν σε άλλα COVID νοσοκομεία.
Η κατάσταση αυτή επεκτείνεται και στους ορόφους με τα δεκάδες «ράντζα» να είναι καθημερινό φαινόμενο, με πολλά περαστικά μεγάλης βαρύτητας και συχνά με διασωληνωμένους ασθενείς στους ορόφους, καταστάσεις που συμπληρώνουν την εικόνα της «ντροπής». Πάντα σε συνθήκες πανδημίας, με την ενδονοσοκομειακή διασπορά στα ύψη, με τμήματα ολόκληρα να τίθενται σε καραντίνα και ασθενείς να νοσούν μαζικά. Να αναφέρουμε ότι το τοπίο συμπληρώνουν οι τραγικές ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό με συχνά 2 νοσηλευτές για 40 - 50 ασθενείς. Μάλιστα πολλές φορές ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που έχει διαγνωσθεί θετικό στην COVID-19 υποχρεώνεται να επιστρέψει στις 5 ημέρες καραντίνας στην εργασία, χωρίς επαναληπτικό έλεγχο, ενισχύοντας τον κίνδυνο διασποράς σε ασθενείς και συναδέλφους.
Σε αυτό το πλαίσιο οι ειδικευόμενοι στις παθολογικές κλινικές εργάζονται καθημερινά σε υπερεντατικούς ρυθμούς, σε καταστάσεις έντονης πίεσης, με ωράρια «όσο πάει» ενώ συχνά καλούμαστε είτε να περικόψουμε τον ασφαλή αριθμό εφημερευόντων, είτε να εφημερεύσουμε πάνω από το όριο των 7 εφημεριών μηνιαίως. Επιπλέον συχνά οι εργαζόμενες μητέρες μικρών τέκνων ξεπερνούν το όριο των εφημεριών που ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Αυτά τη στιγμή που θεωρούμαστε εκπαιδευόμενοι, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει χρόνος ούτε για οργανωμένη εκπαιδευτική δραστηριότητα, ούτε για προσωπική μελέτη.
Είναι μια κατάσταση που δεν είναι τωρινή, ωστόσο διαρκώς επιδεινώνεται. Ακούμε συνέχεια για τις καθυστερήσεις στη λίστα και τους διορισμούς, τη στιγμή που περιμένουν δεκάδες συνάδελφοι στις λίστες αναμονής που θα μπορούσαν άμεσα να προσληφθούν και να συμβάλουν. Οι ειδικευόμενοι καλούνται να καλύψουν κάθε λογής τρύπες και η έλλειψη τους παρουσιάζεται κάθε φορά σαν πρόβλημα για το οποίο δεν είναι κανείς υπεύθυνος.
Στη λογική λοιπόν του συστήματος υγείας μίας νόσου και ακολουθώντας το κλείσιμο μιας σειράς λειτουργιών (μείωση χειρουργείων και τακτικών ιατρείων, κλείσιμο καρδιοχειρουργικής κλινικής) με τη συνακόλουθη και καθόλου αμελητέα επίπτωση στην παραμέληση των ασθενών άλλων σοβαρών νόσων, σε όλα τα ανωτέρω έρχεται να προστεθεί η μετατροπή μίας ολόκληρης κλινικής, της Δ Παθολογικής (όσον αφορά το ιατρικό προσωπικό) σε κλινική COVID, με αποτέλεσμα τον επιμερισμό του βάρους της παρακολούθησης ασθενών στις υπόλοιπες παθολογικές κλινικές. Ενδεικτικά μιλούμε για έναν όγκο εισαγωγών 40-50 την εβδομάδα από τις γενικές εφημερίες και την πρωινή λειτουργία του ΤΕΠ.
Το ίδιο είχε συμβεί και προ έτους και είχε οδηγήσει στην εξάντληση του ιατρικού προσωπικού, στην αναπόφευκτη υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας λόγω του τεράστιου φόρτου στα τμήματα καθώς και στο έλλειμα εκπαίδευσης των συναδέλφων που έχουν αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ειδικότητας τους αποκλειστικά στη νόσο COVID.
Θα μπορούσε ωστόσο να είναι πολύ διαφορετική η κατάσταση εάν υπήρχε επαρκές μόνιμο ιατρικό προσωπικό από τη μία και από την άλλη αν όγκος περιστατικών δεν είχε αυξηθεί τόσο πολύ ως αποτέλεσμα της γενικότερης απαξίωσης και αποδυνάμωσης των δημόσιων νοσοκομείων και των δομών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, με αποκορύφωμα την περίοδο της πανδημίας.
Όλα τα παραπάνω εκτός των άλλων διαμορφώνουν ένα επικίνδυνο για υγειονομικούς και ασθενείς τοπίο στο οποίο δεν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε συνένοχοι.
Ζητάμε αυτά που καθένας – και μη υγειονομικός - καταλαβαίνει πως είναι και αυτονόητα και άμεσα υλοποιήσιμα:
Να μην προχωρήσει η περαιτέρω αποδυνάμωση των παθολογικών κλινικών αλλά και κάθε άλλης κλινικής του νοσοκομείου.
Άμεση πρόσληψη των συναδέλφων που περιμένουν στις λίστες αναμονής (με προβάδισμα στις κρίσιμες ειδικότητες που επιβάλει η περίοδος πχ πνευμονολόγοι – παθολόγοι).
Προσλήψεις μόνιμου ιατρικού, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού. Να τοποθετηθούν άμεσα οι ειδικευμένοι γιατροί που βρίσκονται υπό κρίση.
Αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας με σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με ανώτατο όριο τις 7 εφημερίες μηνιαίως, με απόδοση των ρεπό, με σεβασμό του ωραρίου.
Διασφάλιση ουσιαστικής εκπαίδευσης στη διάρκεια της ειδικότητας.
Άνοιγμα των κλειστών νοσοκομείων και ενίσχυση των δομών της ΠΦΥ. Άμεση πραγματική επίταξη μονάδων ιδιωτικής υγείας με ίσους όρους.
Παρακάτω οι υπογραφές των ειδικευόμενων της Α και Δ Παθολογικής:
