Κύριοι
Παρά τις επίμονες εκκλήσεις μου, από τετραετίας, ουδείς ευαισθητοποιήθηκε να ενσκήψει στα ουσιώδη προβλήματα της στελέχωσης του Αναισθησιολογικού Τμήματος και, βέβαια, αυτό της ασφαλούς εφημέρευσης.
Στο Γ.Ν.Χ. ,όπως και στα περισσότερα περιφερικά νοσοκομεία, έχουν διαμορφωθεί καταστάσεις, παλαιόθεν, βασισμένες σε παραμέτρους, που πόρρω απέχουν, αφ’ ενός επιστημονικών-νόμιμων αφ’ ετέρου παραμέτρων, με ουσιαστική-αποτελεσματική κοινωνική προσφορά. Μικροκομματικά ή και προσωπικά μικροσυμφέροντα εμποδίζουν τους εκάστοτε ιθύνοντες να αλλάξουν κεκτημένα και να προσαρμοσθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Στο Νοσοκομείο μας, κατά τα 31 συναπτά, που υπηρετώ, επιτελούνται 2.500-3.500 χειρουργικές επεμβάσεις, υπό Αναισθησία, με το 35-40 % των επεμβάσεων να αφορούν σε επείγουσες (καισαρικές, πολυτραυματίες, επιπλεγμένα κατάγματα και επείγουσες επεμβάσεις γενικής χειρουργικής).
Παράλληλα, παλαιόθεν και έως της σήμερον, οι Αναισθησιολόγοι καλούμεθα σε όλες τις επείγουσες διασωληνώσεις (περί τις 1000 κατ’ έτος) και δη στο Τμήμα Επειγόντων, στην Παθολογική, στην Καρδιολογική και όπου αλλού.
Ουδέποτε, στο Αναισθησιολογικό υπήρχαν ειδικευόμενοι.
Κατά συνέπεια, ένας (1) Αναισθησιολόγος, σε ενεργό εφημερία, καλείται, ταυτόχρονα και χωρίς βοήθεια, να διαχειρισθεί
χειρουργική επέμβαση, στο χειρουργείο,
διασωλήνωση στα Τ.Ε.Π., την Καρδιολογική, την Παθολογική ή όπου αλλού και
έλεγχο ασθενών και αναπνευστήρων στα διάφορα τμήματα, που μετατρέπονται, πρόσκαιρα, σε Μονάδες Εντατικής…
Εν ολίγοις, καλείται αφ’ ενός να επιλέξει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει κι αφ’ ετέρου να φορτωθεί τις συνέπειες αυτής του της επιλογής. ( Γιατί, κυρία μου, άφησες το χειρουργείο και δεν ήσουν εκεί, όταν έπαθε ο ασθενής …ανακοπή ??? ή Γιατί, κυρία μου, δεν κατέβηκες στα Τ.Ε.Π. να διασωληνώσεις την ανακοπή ???)
Χρόνια, τώρα, προσπαθούμε να πείσουμε πως η διασωλήνωση δεν μπορεί να είναι
ειδική Αναισθησιολογική πράξη και είναι αναγκαίο, τουλάχιστον,
όσοι έχουν εξειδικευτεί σε ΜΕΘ, BLS, ALS, ALTS κλπ, και κατέχουν ανάλογες αυτών των προσόντων θέσεις, να εφαρμόζουν το A (Airway) B(Breath) C(Circulation)…
Άλλως
ας προσληφθούν Αναισθησιολόγοι, τόσοι που να μπορούν, σύννομα, να εφημερεύουν, σε ενεργό εφημερία, δύο-δύο.
Από το 1997, βάσει νόμου, καθορίζονται τα ελάχιστα όρια ασφαλούς λειτουργίας Αναισθησιολογικού Τμήματος (ΦΥΛΛΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΦΕΚ)
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ, Αριθμός Φύλλου 1044, 25 Νοεμβρίου 1997,Αριθ. Υ40/3592/96.
Στο Νοσοκομείο μας, μονίμως, αυτά τα όρια παραβιάζονται, βάζοντας σε κίνδυνο υγεία και ζωές ανθρώπων (εργαζομένων και ασθενών).
Από το 2017,ο νόμος 4498, εναρμονισθείς με την κοινοτική οδηγία 2003/88/ΕΚ,(περί 48ώρου, άρα 1 εφημερία, την εβδομάδα), καθορίζει τόσο τον ανώτερο χρόνο και τρόπο απασχόλησης των Ιατρών ΕΣΥ, όσο και τον χρόνο ανάπαυσής των, άρθρα 3, 5.
Στο Νοσοκομείο μας και στο Αναισθησιολογικό Τμήμα, σταθερά, παραβιάζεται, όταν αδυνατούμε να χορηγήσουμε όλα τα ρεπό, που επιβάλλονται εκ του νόμου ή όταν όλοι μας αναγκαζόμαστε να παραμένουμε στο χώρο εργασίας μας από 24-32 συνεχόμενες ώρες.
Στο Νοσοκομείο μας, την τελευταία τετραετία, όπως και σε διάφορα Νοσοκομεία της χώρας, επελέγη η τακτική, να μην προκηρύσσονται οι κενές οργανικές θέσεις αλλά να προσλαμβάνονται επικουρικοί Ιατροί, με συμβάσεις συγκεκριμένου χρόνου.
Με αυτή την τακτική, οδηγηθήκαμε στο, επικίνδυνα, τραγικό σήμερα.
Στο Αναισθησιολογικό Τμήμα υπάρχουν τέσσερις(4) κενές οργανικές θέσεις (δύο των οποίων έχουν προκηρυχθεί, από τη νέα διοίκηση) και αυτή τη χρονική στιγμή, υπηρετούμε, μόνο, τρεις(3). Ήμασταν, δηλαδή, επτά (7) είμαστε τρεις (3).
Είναι, πρακτικά, αδύνατον, στα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων και βάσει των νόμων, που διέπουν τον τρόπο λειτουργίας μας αλλά και των καθημερινών αυξημένων απαιτήσεων, να καλυφθούν, έστω και στοιχειωδώς, οι Αναισθησιολογικές ανάγκες του Γ.Ν.Χαλκίδος, μέχρι να έρθουν οι δύο κρινόμενοι Αναισθησιολόγοι, ώστε να γίνουμε, δηλαδή, πέντε (5). Και πάλι, βέβαια, θα εφημερεύουμε ένας ένας… με, κατά μέσον όρο, έξι (6) εφημερίες, ανά μήνα, παραβιάζοντες το νόμο, περί 48ώρου και με όλους τους κινδύνους, που προανέφερα.
Από εβδομάδος, έχω προσωπικό πρόβλημα υγείας, που με το βεβαρυμμένο ατομικό μου ιστορικό,( το οποίο και ουδέποτε χρησιμοποίησα ή επικαλέστηκα) είμαι αναγκασμένη να κάνω χρήση αναρρωτικής αδείας. Το άδικο σύστημα, που υπηρέτησα, ευσυνείδητα, τα τελευταία 35 συναπτά, αυτό που ξεζούμισε κάθε ανθρώπινο κι επιστημονικό μου πόρο, με κάνει να νοιώθω τύψεις, επειδή αρρώστησα…
Σε ολόκληρο τον εργασιακό μου βίο, εφημέρευσα από 6-22 φορές ανά μήνα, όταν πληρωνόμουν έως και οκτώ (8).
Ουδέποτε έκλεισε εφημερία, κατά τα 31 τελευταία χρόνια, ούτε όταν ήμασταν δύο (2) Αναισθησιολόγοι…
(τότε, όμως, ήμουν 31 ετών όχι 62) Έκλεισε, μόνο, την 26η Ιανουαρίου του 2020, για κάποιες ώρες με απόφαση της τότε διοίκησης, όταν ως μοναδική εφημερεύουσα Αναισθησιολόγος διεκόμισα βρέφος στο Παίδων και κόντεψα να σπείρω τα κόκκαλά μου στην εθνική οδό, όπου και είχαμε τροχαίο ατύχημα…
Πέρα, όμως και πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό μου παράπονο ή οιαδήποτε συναισθηματική φόρτιση, επιβάλλεται να γίνει απολύτως σαφές πως ούτε με τρεις(3), πόσο δε μάλλον με δύο(2) Αναισθησιολόγους μπορεί να καλυφθούν οι ανάγκες. Οι δύο άλλες εξαιρετικές συνεργάτες και πραγματικές συνάδελφοι έχουν κι αυτές 25-27 χρόνια προσφοράς στο σύστημα υγείας, της χώρας μας.
Σε συνέχεια, λοιπόν, των πιο πρόσφατων εγγράφων μου, 9227, 12/6/2019, 17834, 21/11/2019, 295, 9/1/2010, 309, 10/1/2020, 7478, 30/4/2020 γνωστοποιώ σε όλους σας την διαμορφωμένη κατάσταση και σας καλώ να βρούμε λύση.
Είναι και ντροπή και επικίνδυνο, ένα Νοσοκομείο σαν αυτό της Χαλκίδος, να μην μπορεί να λειτουργήσει και αυτό να οφείλεται στην αδιαφορία ή την αλόγιστη συμπεριφορά μας.
Επί τέλους, ας δούμε την αλήθεια, κατάματα κι ας αποφασίσουμε να την πούμε και να την υπηρετήσουμε.
Θεωρώ πως, ως έχουν τα πράγματα, οι επιλογές είναι
Παρ’ ημέρα εφημέρευση. Όπως κλείνουν την γενική εφημερία άλλα (και κάποια όμορα) νοσοκομεία, επί σειρά ετών, ελλείψει Αναισθησιολόγου, έτσι να γίνει κι εδώ.
Άλλως, αποσπάσεις δύο(2) Αναισθησιολόγων, …χθες. Θεωρώ, βέβαια, πως είναι άδικη επιλογή και, κυρίως, αν επιλεγούν νοσοκομεία της περιφέρειας, τα οποία έχουν απογυμνωθεί, από Ιατρικό προσωπικό, τα τελευταία χρόνια.
Προκήρυξη και των υπολοίπων δύο (2) κενών οργανικών θέσεων και επίσπευση κρίσεων και προσλήψεων.
Ε.Κασελίμη Γυφτονικολού
Ιατρός Αναισθησιολόγος, Dr. Παν. Αθηνών
Διευθύντρια Αναισθησιολογικού Γ.Ν.Χ.
Comentários