ΕΝΙΖ: Για τη γενικότερη κατάσταση σχετικά με την πανδημία του Κορωνοϊού

ΕΝΩΣΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (ΕΝΙΖ)

ΖΑΚΥΝΘΟΣ 14/1/2022

Για τη γενικότερη κατάσταση σχετικά με την πανδημία του Κορωναιού:

Το νέο ΔΣ ανέλαβε την ευθύνη της ΕΝΙΖ εν τω μέσω της σοβαρότερης ίσως υγειονομικής κρίσης του νεότερου κόσμου, που μόνο στη χώρα μας κόστισε μέχρι τώρα πάνω από 18.000 νεκρούς και πολλές χιλιάδες άλλους που ταλαιπωρήθηκαν σοβαρά με πολυήμερη εντός ή εκτός ΜΕΘ (ή και τα δύο) νοσηλεία και σοβαρότατες ίσως υπολειπόμενες επιπλοκές που αφορούν ένα πολύ αβέβαιο μέλλον για τους νοσήσαντες και μη.

Δυστυχώς η κυβέρνηση απέτυχε να περιορίσει δραστικά τον αριθμό των θανάτων από την πανδημία (έχουμε πάνω από 1.600 νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού τον τελευταίο χρόνο, ποσοστό που είναι το υψηλότερο στο δυτικό κόσμο) αλλά και να πείσει το 35% της κοινωνίας που παραμένει ακόμα ανεμβολίαστο.

Το ΕΣΥ στην χώρα μας η κρίση το βρήκε με ήδη δρομολογημένη την αποδόμηση του , μέσα από την υποχρηματοδότηση τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας Υγείας ( μόνο για τα νοσοκομεία η χρηματοδότηση το 2019 είχε κατέλθει στο 40% αυτής του 2012) , την οριακή στελέχωση με ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό ( υπηρετούσε μόνο το 60% των γιατρών και το 45% των νοσηλευτών που προβλέπονταν στους οργανισμούς των νοσοκομείων). Οι γιατροί είχαν από την αρχή της δεκαετίας του 2010 ξεκινήσει να αποχωρούν από το ΕΣΥ είτε με πρόωρες αποχωρήσεις, με πάνω από 20.000 να έχουν αποδημήσει για το εξωτερικό, συν τον αριθμό των γιατρών ( ~ 2-5% ετησίως ) που συνταξιοδοτούνται αλλά δεν αντικαθίσταται. Επίσης είναι γεγονός ότι, ήδη από πριν της πανδημίας, το 20% του νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού των νοσοκομείων ήταν με ελαστικές σχέσεις εργασίας που υπηρετούσαν σαν επικουρικό προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ΚΕΕΛΠΝΟ, ΟΑΕΔ, ΕΣΠΑ κ.α όμηροι πάντα των εκάστοτε κυβερνήσεων και των τοπικών παραγόντων, σε συνθήκη απόλυτης ανασφάλειας.

Η παραπάνω ζοφερή συνθήκη του ΕΣΥ όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά επιδεινώθηκε σοβαρά με την πανδημία όπου η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία ενίσχυσης του Ιδιωτικού Τομέα Υγείας. Η κυβέρνηση από την αρχή της πανδημίας χειρίστηκε την κατάσταση με καθαρά επικοινωνιακό τρόπο δίνοντας το βάρος: α) άλλοτε στον περιορισμό των επαφών σε επίπεδο ψυχαγωγίας και όχι παραγωγικής διαδικασίας και ΜΜΜ β) άλλοτε στις μάσκες που αρχικά «δεν βοηθούσαν αλλά μάλλον έβλαπταν» όταν δεν είχε μάσκες, ενώ αργότερα έγιναν υποχρεωτικές όταν υπήρχαν πια μάσκες στο εμπόριο. Σημειωτέον ότι πότε δεν διατέθηκαν δωρεάν στους πολίτες οι μάσκες και ότι πότε δεν εισακούστηκε το αίτημα των υγειονομικών για δωρεάν συνταγογράφηση των μοριακών (PCR) τεστ για όλους. γ) άλλοτε με τους μαθητές «να κολλάνε» όπου έκλεισε τα σχολεία και μετά «να μην κολλάνε» ή «να κολλάνε λιγότερο οι περισσότεροι μαθητές στην τάξη από ότι οι λιγότεροι» ! Στην αρχή μάλιστα της τουριστικής περιόδου του 2020 και όταν έπρεπε προβάλει θετικό υγειονομικό υπόδειγμα στην τουριστική αγορά, άνοιξε τα σχολεία έστω και για 12 ημέρες. δ) άλλοτε στα απόλυτα lock down που πάντα αίρονταν κοντά στην τουριστική περίοδο ε) άλλοτε στο εμβόλιο, που στην αρχή καθυστερούσε, και που όταν ήρθε θα έπρεπε οι πολίτες να αποφασίζουν οι ίδιοι για το ποιο να κάνουν στ) άλλοτε στους «ήρωες» με τα άσπρα που τους χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια αλλά που επέμεναν ούτε διορισμούς να κάνουν, ούτε τις αποδοχές τους να βελτιώνουν , ούτε στα ΒΑΕ να τους εντάσσουν και ζ) στην αναχρονιστική και αντιεπιστημονική άποψη, όπως εκφράστηκε μάλιστα από τα ποιο επίσημα κυβερνητικά χείλη , πως οι διασωληνωμένοι ασθενείς δέχονται την ίδια φροντίδα εντός ή εκτός ΜΕΘ !, ακριβώς επειδή δεν διαθέτουμε παρά μόνο το 1/3 των ΜΕΘ που προβλέπονται.

Επιπλέον δε ότι «χρειάζονται πλέον μόλις πέντε ημέρες καραντίνα μετά τη μόλυνση και όχι δέκα» , ενώ πουθενά στη Ευρώπη δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Η παραπάνω διαχείριση καθόλου θετικά δεν συνέβαλε στο να κατανοήσουν οι πολίτες τη σοβαρότητα της κατάστασης και να στραφούν στον εμβολιασμό. Ο οποίος είναι μεν το σημαντικότερο ίσως μέσο αντιμετώπισης του ιού αλλά καθόλου το απόλυτο εργαλείο για ανεξέλεγκτο «ξεσάλωμα» τόσο των ντόπιων αλλά κυρίως των τουριστών που επισκέπτονταν τον τόπο μας εμβολιασμένοι μεν αλλά ανέλεγκτοι δε στην πλειοψηφία τους. Παράλληλα η αμφισημία των αποφάσεων για μέτρα, μαζί με την έλλειψη συστηματικής ενημέρωσης έδωσε τροφή για συνομωσιολογικές θεωρίες που ήταν έτσι μοιραίο να αναδυθούν.

Για 1 ½ χρόνο η ηγεσία του Υπουργείου αρνούνταν πεισματικά τη οποιαδήποτε συνάντηση με την ΟΕΝΓΕ ενώ βέβαια έκλεινε τα αυτιά στις εκκλήσεις και τα αιτήματα του ιατρικού κόσμου και της ΟΕΝΓΕ για : α) τουλάχιστον διπλασιασμό των ΜΕΘ (2000) β) προκηρύξεις θέσεων γιατρών η τουλάχιστο πρόσληψη όλων των 2500 γιατρών που είχαν από διετίας βάλει χαρτιά για 984 θέσεις, γ) αυξήσεις μισθών σύμφωνα με τη απόφαση του ΣΤΕ (2018) δ) μονιμοποίηση των 2000 επικουρικών γιατρών και των πάνω από 20.000 λοιπού προσωπικού ε) ΒΑΕ σε όλους τους υγειονομικούς στ) συστηματική ιχνηλάτιση με PCR όλων των υγειονομικών και των επαγγελματικών ομάδων υψηλού κινδύνου και ενίσχυση της ΠΦΥ ζ) περιορισμό των μαθητών στις σχολικές αίθουσες και των επιβατών στα αστικά λεωφορεία και γενικά μέτρων για αποστάσεις στους εργασιακούς χώρους και τα ΜΜΜ όπου αποδεδειγμένα γίνεται η μεγαλύτερη διασπορά της νόσου.

Αλλά και όταν ακόμα το σύστημα ξεπέρασε τα όρια του σε ΜΕΘ και μονάδες COVID στην Βόρεια Ελλάδα και στην Αττική αργότερα, πέρυσι αλλά και εφέτος, σταθερά οι υπεύθυνοι προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το αδιέξοδο με εσωτερικές η εξωτερικές ανακατατάξεις κλινικών, μετακινήσεις γιατρών (αλλά όχι νέους διορισμούς) και ασθενών μεταξύ νοσοκομείων ή και νομών. Καθόλου δεν αξιοποίησαν σοβαρά και συστηματικά το μέτρο της επίταξης του ιδιωτικού τομέα ο οποίος γνώρισε «χρυσές εποχές» αφού στην πανδημία έγινε πολλαπλά αποδέκτης τακτικών χειρουργικών περιστατικών ή ασθενών για εξέταση στα ιατρεία που δεν εξυπηρετούνταν στο ΕΣΥ, αφού οι παραπάνω υπηρεσίες είχαν και έχουν περισταλεί ακόμα και σήμερα κατά 80%. Επίσης είναι γεγονός ότι πάλι εν μέσω της υγειονομικής κρίσης διπλασίασε τα επιδοτούμενα νοσήλεια στις Ιδιωτικές ΜΕΘ.

Πρόκειται για μια επιμονή των κυβερνητικών επιλογών να αντισταθούν στον διορισμό γιατρών και λοιπών υγειονομικών, στην χρηματοδότηση και τη θωράκιση του ΕΣΥ, επειδή προφανώς δεν θέλουν (και δεν το κρύβουν σύμφωνα και με πολύ πρόσφατες τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών) να υπάρχει μετά το τέλος της πανδημίας το ΕΣΥ, τουλάχιστον όπως το ξέραμε μέχρι χθες . Αυτό γίνεται ακριβώς επειδή σχεδιάζουν ένα άλλο υγειονομικό τοπίο με κυρίαρχο τον ιδιωτικό τομέα, τις ασφαλιστικές εταιρίες και μια τεράστια ανακατανομή πλούτου σε βάρος των πολλών και βεβαίως των αδυνάμων οικονομικά, που θα είναι έρμαια στα χέρια της αγοράς υπηρεσιών υγείας.

Επιστέγασμα στην παραπάνω αποτυχημένη έως μεθοδευμένη, για την τελική αποδόμηση του ΕΣΥ, πολιτική ήρθε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που προωθεί την αυταπάτη των ατομικών λύσεων στα συλλογικά προβλήματα και αποδυναμώνει την κοινωνική συνείδηση των εργαζομένων και των αντιπροσώπων τους με το να : α) φακελώνει ηλεκτρονικά τους συνδικαλιζόμενους υγειονομικούς β) δυσκολεύει μέχρι κατάργησης την απόφαση για απεργία αφού απαιτεί το 50% συν 1 γ) απαιτεί γραφειοκρατία για την ανακήρυξη απεργίας με την «έγκαιρη ανάρτηση της σε δημόσιο διάλογο » ! δ) προϋποθέτει προσωπικό ασφαλείας προκειμένου να εξασφαλίζεται το 33% ! του παρεχόμενου έργου ε) προωθεί την ηλεκτρονική ψηφοφορία που ακυρώνει την δια ζώσης επικοινωνία των μελών υπονομεύοντας παράλληλα τη ίδια τη μυστικότητα της ψηφοφορίας

Ειδικότερα για το Νοσοκομείο μας

το oπούo τα τελευταία χρόνια επιβαρύνεται σημαντικά από μια ραγδαία και άναρχη τουριστική ανάπτυξη που θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο, βιώνουμε την απόλυτη έλλειψη γιατρών (υπηρετούν μόνο 36 στους 89 του οργανισμού) με έξη κλινικές να δουλεύουν οριακά μόνο με (2) δύο γιατρούς ενώ προβλέπονται 4 ή 5 . Παράλληλα υπάρχουν τμήματα υπό απειλούμενη κατάρρευση όπως η ΜΤΝ όταν αποχωρήσει σε λίγους μήνες συνταξιοδοτούμενη η Διευθύντρια νεφρολόγος. Επίσης ήδη περίπου οι μισοί από τους εργαζόμενους (πάνω από 120) που δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου μπαίνουν σε κλίμα απόλυσης, αφού καμία από τις συμβάσεις τους δε διαφαίνεται να ανανεώνεται μετά το Μάρτη 2022, και η ίδια τη λειτουργία του νοσοκομείου απειλείται σοβαρά και άμεσα από αυτή την εξέλιξη. Δεν φτάνει αυτό, το νοσοκομείο μας με την ελάχιστη πια στελέχωση σε όλους τους τομείς του, κλήθηκε να καλύπτει κατά κύριο λόγο τις εμβολιαστικές ανάγκες όλου του νησιού απασχολώντας τους γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, τόσο στα ΤΕΠ όσο και στο εμβολιαστικό κέντρο. Αυτό βέβαια έγινε σε βάρος της λειτουργίας των Περιφερειακών ιατρείων και του ΚΥ, που παρέμεναν συχνά κλειστά και χωρίς γιατρό, ενώ πάγιο αίτημά μας αποτέλεσε (αλλά δεν εισακούστηκε) τα εμβολιαστικά κέντρα, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, να λειτουργούν εκτός του νοσοκομείου. Εκτιμούμε ότι και η συγκεκριμένη αποδυνάμωσε της πρωτοβάθμιας μαζί με την μερική αναστολή λειτουργιάς των τακτικών ιατρείων του νοσοκομείου τροφοδοτεί την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της υγείας .

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ :

• Μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία, στα Κ.Υ και στο ΕΚΑΒ με κατεπείγουσες διαδικασίες και μόνο με έλεγχο των τυπικών προσόντων. Ειδικά για το Νοσοκομείο Ζακύνθου άμεση προκήρυξη των 30 κενών οργανικών θέσεων γιατρών με προτεραιότητα στις μάχιμες ειδικότητες παράλληλα με τη μονιμοποίηση και των 120 εργαζομένων με συμβάσεις που η θητεία τους λήγει άμεσα .

• Άμεση κατάργηση της Ιατροκτόνου Διάταξης «Χουλιαράκη», που αποτελεί ενεργοποίηση παλιότερου νόμου , και που φορτώνει στον εργαζόμενο γιατρό τις Αστικές ευθύνες και όχι στον Εργοδότη - Νοσοκομείο στον οποίο ανήκαν μέχρι σήμερα.

• Αναβάθμιση των μισθών των γιατρών τουλάχιστον στα επίπεδα του 2012 όπως ενέκρινε το ΣΤΕ το 2018 και ειδικά οικονομικά και επιστημονικά κίνητρα για την περιφέρεια όπως η Ζάκυνθος.

• Απαιτούμε σεβασμό και αναγνώριση του ρόλου , της εργασίας και της αξιοπρέπειας των κατά τα άλλα «ηρώων με τα άσπρα» από την κάθε λογής διοικητική ή κυβερνητική εξουσία. Έχουμε από μηνός ζητήσει συνάντηση με τον Διοικητή και τον Βουλευτή Ζακύνθου σχετικά με προβλήματα δυσλειτουργίας στα ΤΕΠ αλλά και τις κλινικές, εξαιτίας συμπεριφορών και παρεμβάσεων στο Ιατρικό και νοσηλευτικό έργο, και δεν έχουμε ακόμη κάποια απάντηση σχετικά. Αναγνωρίζουμε το διάλογο σαν εργαλείο επικοινωνίας αλλά δεν θα κάνουμε σε τίποτα πίσω από τις αρχές τις αξίες και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης καλούμε το συνάδελφο και βουλευτή Ζακύνθου, που γνωρίζει από τα μέσα συνολικά τα προβλήματα του νοσοκομείου μας , όχι μόνο να πάρει θέση αλλά και να επέμβει δραστικά για την επίλυσή τους.

• Μονιμοποίηση όλου του επικουρικού υγειονομικού προσωπικού και των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

• Προκειμένου για την καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας, ζητάμε άμεση ένταξη του συνόλου του ιδιωτικού τομέα στον κρατικό σχεδιασμό. Επίσης ενίσχυση της πρωτοβάθμιας Υγείας με ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό , ένταξη στα δρομολόγια του ΚΤΕΛ της σύνδεσης των χωριών του νησιού μας με το νοσοκομείο, ιχνηλάτηση όλων των πολιτών (εμβολιασμένων και μη ), ενημέρωση και εξετάσεις μετά τη νόσηση από τον Κορωναιό και δωρεάν τεστ σε όλους τους πολίτες και αξιόπιστα test στους επερχόμενους τουρίστες πριν την είσοδο τους στη χώρα και το νησί μας.

Δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε για την επιβίωση του νοσοκομείου Ζακύνθου και του ΕΣΥ παρά τους σχεδιασμούς για μερική ιδιωτικοποίηση και των δύο, και για το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης με τις λιγότερες δυνατές ανθρώπινες απώλειες και τη μέγιστη θωράκισή του ΕΣΥ μετά την πανδημία, με εργαζόμενους όρθιους, ασφαλείς εργασιακά και αξιοπρεπώς αμειβόμενους, πάντα σε συνεργασία τόσο με το σύλλογο εργαζομένων του ΓΝΖ αλλά και σε συνεννόηση με το Εργατικό Κέντρο και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία όπως το των εκπαιδευτικών , της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.α.