Αξιοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και τα αντεργατικά μέτρα που διατήρησαν και επέκτειναν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, η σημερινή κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει κυριολεκτικά τις «ανατροπές του αιώνα» στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση, που ταυτόχρονα αποτελούν απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας δίνοντας νέα όπλα για την ολομέτωπη επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματά μας. Το νομοσχέδιο αφορά όλο το λαό, αφορά όλους τους εργαζόμενους, τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αφορά τη νεολαία που μπροστά της βλέπει να της «στρώνουν» ένα μέλλον εξαθλίωσης και εξόντωσης..
Καταργείται το 8ώρο και θεσμοθετείται η 10ωρη (ή ακόμα και 12ωρη) εργασία. Διαλύεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς. Ο εργαζόμενος καλείται να είναι και «διαθέσιμος» όποτε και όσο απαιτεί ο εργοδότης. Αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος εργασίας προς όφελος της κερδοφορίας των εργοδοτών. Αυτές οι πολιτικές δεν είναι καινούριες, είναι στρατηγική επιλογή όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, του ΣΕΒ και της Ε.Ε.. Υπηρετήθηκαν πιστά από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Γενικεύεται η εργασία τις Κυριακές, σχεδόν στο σύνολο των κλάδων. Εξαφανίζεται στην πράξη η μοναδική μέρα ξεκούρασης κάθε εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Η κυριακάτικη αργία μετατρέπεται σε εξαίρεση. Η κυβέρνηση κι εδώ, παίρνει την σκυτάλη απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, που νομιμοποίησε τη δουλειά 32 Κυριακές το χρόνο στο εμπόριο.
Καθιερώνεται και γενικεύεται η τηλεργασία. Αυξάνεται στο έπακρο η εντατικοποίηση της εργασίας και γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ του εργάσιμου και του μη εργάσιμου χρόνου.
Αυξάνεται το ανώτατο όριο των υπερωριών στις 150 (από 96 στην βιομηχανία και 120 συνολικά) και μειώνεται η αποζημίωσή τους (από 60% στο 40%). Αντί για νέες θέσεις εργασίας, δηλαδή, να ξεζουμίζονται οι εργαζόμενοι και να δημιουργούνται νέες στρατιές ανέργων.
Καταργείται το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Yποβαθμίζονται, δηλαδή, οι όποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί υπήρχαν σε δήθεν «ανεξάρτητες αρχές», αφήνοντας την εργοδοσία να σμπαραλιάζει ελεύθερη τα πάντα.
Απελευθερώνονται στην πράξη οι απολύσεις των εργαζομένων. Ακόμα κι αν μια απόλυση κριθεί δικαστικά παράνομη, μπορεί ο εργοδότης να απολύσει τον εργαζόμενο με αποζημίωση τριών μισθών. Καταργείται, επίσης, κάθε προστατευτική διάταξη απόλυσης συνδικαλιστών, αφήνοντας την εργοδοσία να εκβιάζει και να απειλεί απέναντι στα σωματεία και σ’ όποιον τολμήσει να διεκδικήσει το παραμικρό.
Το νομοσχέδιο εκφράζει κυριολεκτικά το ταξικό μίσος των εκμεταλλευτών απέναντι στα σωματεία, τη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Διατηρείται η υποχρεωτική συμμετοχή του 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών (ν. Αχτσιόγλου) για τη λήψη απόφασης για απεργία και γίνεται υποχρεωτική η παροχή δυνατότητας ηλεκτρονικής ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις και τις εκλογές των σωματείων. Ουσιαστικά, επιδιώκουν να κυριαρχήσει η «σιωπή νεκροταφείου» σε κάθε κλάδο, να καταστήσουν «παράνομη» κάθε συλλογική διαδικασία. Απαγορεύεται στην πράξη η απεργία σε μια σειρά χώρους (υγεία, ενέργεια, μεταφορές, δήμους κ.α.). Προβλέπεται σε ημέρα απεργίας να διασφαλίζεται τουλάχιστον το 1/3 των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η απεργία, δηλαδή, μετατρέπεται σε «συμβολική πράξη». Απαγορεύεται η περιφρούρηση της απεργίας, η οποία μετατρέπεται σε ποινικό αδίκημα!
Επιπλέον, η δράση των συνδικάτων μπαίνει ακόμα περισσότερο υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους. To «φακέλωμά» των σωματείων στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ) θα είναι και προϋπόθεση για να μπορούν τα συνδικάτα να διαπραγματεύονται και να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως και να προκηρύσσουν απεργίες. Το φακέλωμα προχωράει παραπέρα, αφού η ηλεκτρονική ψηφοφορία επιβάλλεται και στην περίπτωση της εκλογής των συνδικαλιστικών οργάνων. Κι έτσι διευκολύνεται ακόμα περισσότερο η άμεση παρέμβαση κράτους και εργοδοσίας στα συνδικάτα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Όλοι οι εργαζόμενοι, έχουμε χρέος να δώσουμε τη μάχη απέναντι στη σύγχρονη σκλαβιά και το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΌ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Να καταργηθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, που από κοινού και εναλλάξ τσάκισαν τα δικαιώματά μας.
Τώρα είναι ανάγκη να διεκδικήσουμε:
• Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους.
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων.
• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με ευθύνη του κράτους και των εργοδοτών για τους οποίους εργάζονται.
• Μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια στα σχολεία. Μέτρα αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας σε όλα τα επίπεδα.
• Κάτω τα χέρια από τα σωματεία μας. Κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κρατική, εργοδοτική παρέμβαση και καταστολή.
Συντονίζουμε τα αγωνιστικά μας βήματα με όλα τα σωματεία, με όλο το λαό. Προχωράμε άμεσα σε ανοιχτά Δ.Σ. των σωματείων. Προγραμματίζουμε Γενικές Συνελεύσεις και παίρνουμε αποφάσεις καταδίκης του νομοσχεδίου. Προετοιμάζουμε την γενική πανεργατική απεργία στις 3 Ιουνίου και κλιμακώνουμε για να μην ψηφιστεί το αντεργατικό έκτρωμα.
Τα σωματεία να πάρουν πρωτοβουλίες και να οργανώσουν εκδηλώσεις, συσκέψεις, ενημερωτικές περιοδείες, αποκαλύπτοντας το αντιδραστικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου, συντονίζοντας τη δράση μας και με τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα.
Comentários